Posted by “പറ്റില്ല ഏട്ടാ…”
അവന്‍റെ ദൃഡമായ കരവലയതിന്റെ സുരക്ഷിതത്വം ആസ്വദിച്ച് ഷബ്നം പറഞ്ഞു.
“ഞാന്‍ പ്രാര്‍ഥിയ്ക്കും ഇന്ന് മുതല്‍ …അല്ലാഹ് ..ആ കുട്ടി എവിടെയായാലും സന്തോഷത്തോടെയിരിക്കണേ…എന്‍റെ എട്ടന്റെ പെണ്ണായി വീണ്ടും വരാന്‍ ആ കുട്ടിയുടെ ഉള്ളില്‍ തോന്നല്‍ കൊടുക്കണേ….എന്ന്.”
അവളുടെ മിഴിനീരു വീണ് ജോയലിന്റെ ചുമല്‍ നനഞ്ഞു. അവരിരുവരും അവന്‍റെ കരീവലയത്തില്‍ നിന്നും അകന്നു.
“ആ കുട്ടി എവിടെ ആയിരുന്നാലും എന്ന് ഇനി പറയേണ്ട ഷബ്നം,”
റിയ പറഞ്ഞു.
“എന്നുവെച്ചാല്‍?”
“എന്നുവെച്ചാല്‍…”
റിയ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“ഇവിടെ ഉണ്ട് അവള്‍..ഇവിടെ ..പാലക്കാട്…”
ഷബ്നം അവിശ്വസനീയതയോടെ ഇരുവരേയും മാറി മാറി നോക്കി. ജോയല്‍ പ്രത്യേകിച്ച് ഭാവവ്യത്യാസമൊന്നും വരുത്താതെ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കി. [തുടരും]