“എന്റെ മമ്മി പുറം തേച്ചു തരുമ്പോൾ മമ്മി കക്ഷം പൊക്കി കൈയ്യിയർത്തിപ്പിടിക്കില്ലേ? അപ്പം സൈഡിക്കോടെ രണ്ടുവശത്തേക്കും മൂന്നേക്കർ വിസ്തീർണ്ണത്തിൽ ഒരെണ്ണം എവറസ്റ്റ് ആയും മറ്റേത് കാഞ്ചൻജംഗയായും ഇങ്ങനെ നെറഞ്ഞ് കേടാക്കില്ലെ? അപ്പോൾ എങ്ങനെയാ കാണാതിരിക്കുന്നെ? ബ്രായ്ക്ക് കൊളുത്ത് ഇട്ടുതരുമ്പോഴും അങ്ങനെ!”
കത്രീനയുടെ മുഖമപ്പോൾ ലജ്ജകൊണ്ട് ചുവന്നു.
“ആഹാ!”
അവൾ ഉച്ചത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“അത് കൊള്ളാല്ലോ! അപ്പം എന്നെ ഹെൽപ്പ് ചെയ്യാനൊള്ളേന് നീ എന്റെ മൊല കണ്ടോണ്ടിരിക്കുവാരുന്നു അല്ലേ? നല്ല മകൻ! ഇനിയാകട്ടെ, നിന്നെ മേലാൽ ഞാൻ വിളിക്കില്ല..നീയൊരു ഹെൽപ്പും ചെയ്ത് തരേണ്ട!”
“അയ്യോ പരുമലപിതാവേ! ചതിച്ചോ…പ്ലീസ് മമ്മി…ആകെക്കൂടി കണ്ണിനു കിട്ടുന്ന രു സുന്ദരൻ കാഴ്ച്ചയാ…അത് വെലക്കരുത്. ഉപദ്രവിക്കരുത്!”
അവൻ യാചിക്കുന്നത് പോലെ കൈകൾ കൂപ്പി.
അപ്പോൾ കത്രീനയ്ക്ക് ചിരിയടക്കാനായില്ല.
“അത്രയ്ക്ക് ഇഷ്ടമാണോ മമ്മീടേ മൊല!”