“പത്ത് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പം…”
അതിനിടയില് അവള് തുടര്ന്നു.
“ഞാന് വെജിറ്റബിള് കട്ട് ചെയ്തോണ്ട് ഇരുന്നപ്പം, ആരാണ്ട് പിമ്പിലൂടെ വരുന്നത് ഞാന് കേട്ടു. പുറത്ത്, ലിവിംഗ് റൂമില് അന്നേരവും എന്നെപ്പറ്റി അവമ്മാര് വൃത്തികേടുകള് പറഞ്ഞോണ്ട് ഇരിക്കുവാരുന്നു…ഞാന് തിരിഞ്ഞു നോക്കീപ്പം ആണ്ടെ രാജു! രാജുവാണ് വരുന്നത്… സുന്ദരന്! ഹോട്ട് …ഞാനാദ്യം അവനെപ്പറ്റി പറഞ്ഞത് എന്നതാ പറഞ്ഞേന്ന് കാര്ത്തി ഓര്ക്കുന്നോ? ഗ്രീക്ക്ദേവന്! യെസ്! അസ്സല് ഗ്രീക്ക് ദേവനെപ്പോലെയായാരുന്നു അവന്! ഞാന് അവനെ നോക്കി ചിരിച്ചു. അവനും എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു…”
ഒരു നിമിഷം ദീപിക നിര്ത്തി. പിന്നെ അവള് എന്നെ മലര്ത്തിക്കിടത്തി. പൊങ്ങി കുത്തി നിന്ന കുണ്ണയില് അവള് കയറിയിരുന്നു പൊതിക്കാന് തുടങ്ങി. അവളെന്റെ കയ്യെടുത്ത് ഇളകി തുള്ളുന്ന മുലകളില് പിടിപ്പിച്ചു. എന്റെ കൈകള് അവളുടെ മുഴുത്ത മുലകളില് പൊതിഞ്ഞു.
ഞാന് ഇത്തവണ ശരിക്കും അദ്ഭുതപ്പെട്ടു. മുമ്പ് അവളോട് കയറിപ്പൊതിക്കാന് ഞാന് ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോഴൊക്കെ വിസമ്മതത്തോടെയായിരുന്നു അവള് ചെയ്തത്.
ഇപ്പോള് ഞാന് ആവശ്യപ്പെടാതെ തന്നെ!
“പറ…!”
ഞാന് അവളോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു.
“എന്നാ രാജൂ?”
ഞാന് അവനോട് ചോദിച്ചു. അവനൊന്നും മിണ്ടാതെ എന്റെ അടുത്തേക്ക് കൂടുതല് വന്നു. എന്റെ തൊട്ടു പിമ്പില് വന്നു നിന്നു. അവന് നാണം കുണുങ്ങി ആണെന്നെനിക്ക് അറിയമായിര്ന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ പിമ്പില് വന്നു നിന്നാലും മറ്റൊന്നും ചെയ്യില്ല. അനങ്ങാതെ കൊറേ നേരം അങ്ങനെ നിന്നപ്പം അവന് എന്തിനുള്ള പുറപ്പാടാണെന്ന് ഞാന് ചിന്തിച്ചു. അപ്പോഴാണ്….”
ഇളകി ചാടുന്നതിനിടയില് ദീപിക എന്നെ നോക്കി.
“അപ്പോഴെന്താ?”
അരക്കെട്ട് പൊക്കി ആഞ്ഞടിച്ച് ഞാന് ചോദിച്ചു.
“അപ്പോള് പൊറകീന്ന് അവന് എന്റെ പാവാട പൊക്കി….”
ദീപിക പറഞ്ഞു. അത് കേട്ടു എന്റെ കുണ്ണ ഒന്നുകൂടി വലിഞ്ഞു മുറുകി. അതറിഞ്ഞ് അവള് എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു.
“പാന്റ്റിയ്ക്കകത്ത് കൈയ്യിട്ട് അവനെന്റെ കുണ്ടി പിടിച്ചു ഞെക്കി…ഞാന് ഒന്നും മിണ്ടാതെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വെജിറ്റബിള് കട്ട് ചെയ്തോണ്ടിരിന്നു…എനിക്കും ശരിക്കും വിഷമം വന്നാരുന്നു. എത്ര ദിവസമായിട്ടാണ് ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ വല്ലാതെ കൊതിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്! അവന്റെ പറയാമെന്നു പറഞ്ഞാല് എങ്ങനേലും ഒരു കളി കിട്ടാന് കൊതിക്കുന്ന പ്രായമല്ലേ? അവന്റെ അച്ഛന്റെ പ്രായമുള്ള പെങ്ങടെ ഭര്ത്താവ് സുധാകരനോ എന്നെ എപ്പോഴും കിട്ടുന്നുമുണ്ട്…മാത്രമല്ല അയാള്ടെ കൂട്ടുകാരില് പലരും എന്റെ മൊലയ്ക്കോ ചന്തിക്കോ ഒക്കെ പിടിക്കാനുള്ള ഭാഗ്യവും കിട്ടി…അവന് മാത്രം ഒന്നിനും കഴിഞ്ഞില്ലല്ലോ…”