“എന്തിനാടാ ചെക്കാ നീ എന്റെ അടുത്തു ഉരുണ്ടു കളിക്കണേ ഇവളുമായി രാവിലെ നീ കുത്തി മറിഞ്ഞ കാര്യങ്ങളു നീ എന്റെ അടുത്തു പറഞ്ഞതല്ലേ പിന്നെ എന്താ നിനക്ക് ഇത്ര നാണം”
രമണി രഘുവിന്റെ പരുങ്ങല് കണ്ടു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു…
“രഘു എന്ന ഞാൻ പോകുവാ മോഹനേട്ടൻ നോക്കുന്നുണ്ടാകും എന്നെ”
രമണിയുടെ മുൻപിൽ മാനം പോയ സങ്കടത്തിൽ സരസ്വതി അവിടെ നിന്നും എങ്ങനെ എങ്കിലും ഒന്ന് രക്ഷപെടാൻ നോക്കി…
“അയ്യേ ഇ വക കാര്യങ്ങളൊക്കെ കെട്ടിയോന്മാരോട് പറഞ്ഞിട്ടാണോടി സരസു വരണേ കൊള്ളാല്ലോ മനയ്ക്കലെ പെൺപെറന്നോത്തികളുടെ കാര്യം ബഹു കേമം ആയിട്ടുണ്ട്”
രമണി പുച്ഛത്തോടെ സരസ്വതിയുടെ മനസിനെ ഒന്ന് കുത്തി കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“രഘു ഞാൻ പോകുവാ”
നാണവും മാനവും രമണിക്ക് മുൻപിൽ നഷ്ടപെട്ട സരസ്വതി രമണിയുടെ വാക്ക് കേട്ടപ്പോൾ പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ പറ്റാതെ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് സാരി തലപ്പു കൊണ്ട് കണ്ണീർ തുടച്ചു മുറിക്കു പുറത്തേക്കു ഇറങ്ങി പോയി…
“ശേ എന്തു പണിയ രമണിയേച്ചി നിങ്ങള് ഇ കാണിച്ചേ എല്ലാം കൂടെ ഒത്തു വന്നതായിരുന്നു നാശം ഇനി ആ പെണ്ണുമ്പിള്ളയെ ഒന്ന് തൊടാൻ പോലും കിട്ടുവോ എനിക്ക്”
സരസ്വതി കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇറങ്ങി പോയത് കണ്ടപ്പോൾ ദേഷ്യത്തോടെ രഘു രമണിയുടെ നേർക്കു തിരിഞ്ഞു…
“രഘു മോനെ ഡാ അത് ഞാൻ വേറെ ഒന്നും വിചാരിഛെല്ലടാ പറഞ്ഞെ പെട്ടന്ന് എന്തോ അവളുമ്മാരോട് ഉള്ള ദേഷ്യത്തിൽ പറഞ്ഞു പോയതാ”
പറ്റി പോയ അബദ്ധം ഓർത്തു രമണി ഒന്ന് കുഴങ്ങി…
“അബദ്ധം ഇനി എന്തു പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ കാര്യം ഇ സരസ്വതിയെ വെച്ചു ഇവിടെയുള്ള എല്ലാത്തിനെയും പണിയാന്ന് ആയിരുന്നു എന്റെ ഉദ്ദേശം അറിയോ രമണിയേച്ചിക്ക്”
രഘു ദേഷ്യപെട്ടപ്പോൾ രമണി ശരിക്കും ഒന്ന് പകച്ചു പോയി..
“എടാ രഘു ഇതൊക്കെ നമ്മള് തന്നെ പറഞ്ഞു ഉറപ്പിച്ചതല്ലേ ക്ഷമിക്കെടാ ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഓർക്കാതെ പറഞ്ഞു പോയി നീ ഒന്ന് അടങ്ങു”
രഘുവിന്റെ ദേഷ്യം അടക്കാൻ രമണി ഒന്ന് പാടുപെട്ടു….
“മ്മ് സാരമില്ല ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് എന്താ കാര്യം വരും വരാതെ എവിടെ പോകാൻ എല്ലാം ഇ രഘുവിനു ഉള്ളതാ എല്ലാം”