ഇവിടെ വരുമ്പോഴൊക്കെ കുഞ്ഞുന്നാൾ മുതൽ കുളി ഉച്ചയ്ക്കാണ്. പണ്ട് അമ്മ എന്നെ എണ്ണയൊക്കെ തേൽപ്പിച്ചാണ് കുളിപ്പിക്കാറുണ്ടായിരുന്നത്. എന്നാലും ഉച്ചയ്ക്കുള്ള കുളിക്കു ഒരു സുഖം തന്നെ ആയിരുന്നു. അതും കുളത്തിൽ ആവുമ്പോൾ.
ഉച്ചവരെ പറമ്പിലൊക്കെയുള്ള കൃഷി എന്തൊക്കെയാണെന്നറിയാനായി മുഴുവനും ചുറ്റി കറങ്ങി. അത് കഴിഞ്ഞു വന്നപ്പോഴേക്കും ഷിജി ചേച്ചി ഒരു കൈയ്യിൽ പാവാടയും ബ്ലൗസ്ഉം ഒരു തോർത്തും, മറ്റേ കൈയ്യിൽ സോപ്പും എണ്ണയും പിടിച്ചു വരാന്തയിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ട്. ശ്യാമളേച്ചിയെ നോക്കിയുള്ള നിൽപ്പാണ്. ഞാൻ വരാന്തയിലേക്ക് കയറിയപ്പോഴേക്കും ശ്യാമളേച്ചിയും എത്തി.
“എടാ നീ വരുന്നോ കുളിക്കാൻ?” ശ്യാമളേച്ചിയുടെ ചോദ്യമായിരുന്നു.
ആദ്യമായാണ് ഈ ചോദ്യം. ഒട്ടും പാഴാക്കാൻ പാടില്ലാത്തതുകൊണ്ടു തന്നെ ഞാൻ സമ്മതിച്ചു. ഓടി മുകളിൽ കയറി കൈയ്യിൽ ഒരു തോർത്തും ഇടാനുള്ള ഒരു കറുത്ത ഷോർട്സും വെള്ള ഷർട്ടും കൂടി എടുത്തു.
“ഞാൻ റെഡി” ഞാൻ അവരെ രണ്ടും നോക്കിക്കൊണ്ടു പറഞ്ഞു.
“ചെക്കൻ്റെ ഒരു ഉത്സാഹം കണ്ടില്ലേ… ” ഷിജി ചേച്ചിയുടെ വകയായിരുന്നു ആ ഡയലോഗ്.
ഒന്ന് ഇളിച്ചുകാണിച്ചതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും മറുപടിയായി കൊടുത്തില്ല.
പിന്നെ ഒന്നും പറയാതെ അവരുടെ പുറകെ വച്ച് പിടിച്ചു നേരെ കുളക്കടവിലേക്കു. അവിടെ വന്നു നോക്കാതെ ആർക്കും കുളിക്കുന്നവരെ കാണാൻ പറ്റില്ല. അല്ലെങ്കിൽ പുറകിലുള്ള റബ്ബർ മരത്തിനു മുകളിൽ വലിഞ്ഞു കയറി നോക്കണം. ടാപ്പിംഗ് ഉള്ള മരങ്ങളായതുകൊണ്ടുതന്നെ അവിടെ രാവിലെ എട്ടു മണിയാകുമ്പോഴേക്കും പണിക്കര് പോകും. പിന്നെ ആർക്കും അവിടെ പ്രവേശനമില്ല. അതുകൊണ്ടു തന്നെ സ്ത്രീകൾ കുളിക്കാൻ കയറിയാൽ അവിടെ കടവിന്റെ വാതിൽ ഉള്ളിൽ നിന്നും കുട്ടിയിടാറാണ് പതിവ്.
ഞങ്ങൾ കടവിലെത്തിയതും ഞാൻ കൊണ്ടുവന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ അവിടെ മുകളിലെ പടിയിലായി വച്ച്. എന്നിട്ടു അവിടെ തന്നെ അൽപനേരം കുളത്തിലേക്ക് നോക്കി തന്നെ ഇരുന്നു. ഷിജി ചേച്ചിയും വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം പടിക്കൽ വച്ച് എൻ്റെ രണ്ടു പടി താഴെയായി ഇരുന്നു. ശ്യാമളേച്ചി വന്നിട്ട് വാതിൽ അകത്തു നിന്നും കുറ്റിയിട്ടു. എന്നിട്ടു ചോദിച്ചു…
“അല്ല ഇതെന്താ വല്ല സ്റ്റേഡിയം ആണോ? നിങ്ങൾ രണ്ടും ഇങ്ങനെ എന്ത് കാണാനാ ഇരിക്കുന്നെ?