“അഹ് .നീ എന്തായാലും ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആവൂ.”അവൻ അലക്ഷ്യമായി അവളോട് പറഞ്ഞിട്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി. അവൾ മുറിയിൽ നിന്നിറങ്ങുമ്പോൾ അവർ രണ്ടുപേരും ഭക്ഷണം കഴിക്കുകയായിരുന്നു.
“മീരയെ കാണാതായപ്പോൾ ഞങ്ങൾ തുടങ്ങി..താൻ വാ ഇരിക്ക്.” അവൾക്ക് കസേര നീക്കിയിട്ടുകൊണ്ട് അലക്സ് പറഞ്ഞു.
“നിങ്ങൾ കഴിച്ചോ ഞാൻ പിന്നെ കഴിച്ചോളാം…”
“നീ വാ മീര…കുറെ നേരം വെയിറ്റ് ചെയ്തു…അവസാനം ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടാ കഴിക്കാനിരുന്നേ.”
“സാരില്ല സഞ്ചുവേട്ട…ഞാൻ കഴിച്ചോളാം.”
“ഓക്കേ..”
അവർക്ക് ശേഷം അവളും കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അലക്സ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകനായി റെഡി ആയി.നിങ്ങൾ ഒന്ന് കറങ്ങു അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ തിരികെ എത്താം.”
“ഓക്കേ ഡാ”
“നമുക്ക് പോകണ്ടേ സഞ്ജു…”
“പോകാം..”
“പിന്നെ എന്തിനാ ഡോകടർ വരും വരെ വെയിറ്റ് ചെയ്യുന്നേ നീ കാശ് വാങ്ങിയിട്ട് വാ.നമുക് പോകാം.”
‘എന്താ സഞ്ജു മീര പറയുന്നേ ?”അവളുടെ മുഖം കണ്ടവൻ ചോദിച്ചു.
“ഏയ് ഒന്നുല്ലേടാ ..ഇവൾക്ക് ഇപ്പോൾ തന്നെ പോകണമെന്ന്..”
“എന്നെ പിടിച്ചു കാണില്ല…anyway നിങ്ങൾ എന്താച്ചാ തീരുമാനിക്ക് എനിക്ക് പോകാൻ സമയമായി.” “നീ വാ ശങ്കിച്ച് നിന്ന അവളെയും കൊണ്ടവൻ പുറത്തേക്ക് നടന്നു.
വൈകീട്ട് അലക്സ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ നിന്നും വരുമ്പോൾ അവരവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നു..അവൾ ചായ തിളപ്പിച്ച ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ വെച്ചിരുന്നു.അലെക്സിനെ കണ്ടതും മുറിയിലേക്ക് പോയി
“ആഹാ….ഇതിപ്പോൾ പണ്ടാരോ പറഞ്ഞത് പോലെ ആയല്ലോ.” ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു.
അലക്സ് ഫ്രഷ് ആയി ടേബിളിൽ വന്നിരുന്നു ചായ കുടിച്ചു .
“കൊള്ളാലോ..എന്തായാലും അവൾക്ക് കൈപുണ്യമുണ്ട്.”
സഞ്ജയ് ചിരിച്ചു.
“അപ്പോൾ എങ്ങിനെയാ സഞ്ജയ് കാര്യങ്ങൾ ?എപ്പോഴാ മടക്കം ?”
“നാളെ രാവിലെ…”
“ഹും….കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം ഓക്കേ ആയില്ലേ ?”
“താങ്ക്സ് ഡാ….രാവിലെ നീ എഴുന്നേല്ക്കും മുന്നേ ഞാൻ പോകും..”സഞ്ജയുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു.
“പോട്ടെ മാൻ..എല്ലാം നന്നായി നടക്കും..നീ സന്തോഷായി പോയിട്ട് വാ…” അലക്സ് സഞ്ചയുടെ പുറത്തു തട്ടി ആശ്വസിപ്പിച്ചിട്ട് മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
പകലത്തെ കറക്കത്തിന്റെ ക്ഷീണം കൊണ്ടവൾ കിടന്നപാടേ ഉറങ്ങിയിരുന്നു.
അടച്ച വാതിൽ പാതി തുറന്നുകൊണ്ട് , വാതിൽ പാളികൾക്കിടയിലൂടെ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് വീഴുന്ന വെട്ടത്തിൽ അവളെ നോക്കി നിന്നു..ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു സഞ്ജയെയും ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.