“സത്യത്തില് എനിക്ക് എന്തിന്റെ കേടാ…”
അവന് പറഞ്ഞു.
“ഇത്രേം ചെറ്റയായിട്ടും ചേച്ചി അയാളെ പിന്നേം പിന്നേം പുന്നാരിക്കുന്നത് കണ്ടിട്ട് കലിപ്പ് കേറിയിട്ടാ ഞാനീ പണി ചെയ്തെ. ചേച്ചീനെ ശരിക്കും അയാള് നിര്ത്തി ശശിയാക്കുവാ എന്ന് എനിക്ക് തീര്ച്ചയായിരുന്നു. എന്നിട്ടും ചേച്ചി പിന്നേം പിന്നേം അയാടെ സൈഡ് പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നു. എന്നെ അത് ശരിക്കും വട്ട് പിടിപ്പിച്ചു. എന്നാ അയാളെ ഒന്ന് പൊക്കണം എന്ന് ഞാനും വെച്ചു…”
ഞാന് കണ്ണുകള് ഇറുക്കിയടച്ചു. വീഡിയോയില് കണ്ട പ്രിയങ്കയെ അടിച്ച് ഊക്കി പൊളിക്കുന്ന സാമിന്റെ ചിത്രമാണ് ആദ്യം മനസ്സിലേക്ക് വന്നത്! ഞാന് ഉറങ്ങുന്ന ബെഡ്ഡില് വൃത്തികെട്ട കുണ്ണപ്പാല് തേച്ചു പിടിപ്പിക്കുന്ന പ്രിയങ്ക. “നോക്കെടീ മൈരേ, നിന്റെ കെട്ട്യോനെ, നിന്റെ കട്ടിലില് ഇട്ട് ഞാന് കളിക്കുന്നു, പോയി തൂങ്ങിച്ചാകെടീ അസത്തേ” എന്ന് പരിഹസിച്ച് എന്റെ നേരെ നോക്കി ചിരിക്കുന്ന പ്രിയങ്ക… അവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച്, ഉമ്മവെച്ച്, അവളോടൊത്ത് കെട്ടിമറിഞ്ഞ്, അവളുടെ തുടകള്ക്കിടയില് മുഖം പൂഴ്ത്തി, അവളുടെ പൂറിലേക്ക് കുണ്ണ ആഞ്ഞു കുത്തിയിറക്കുന്ന സാം….
“ചേച്ചീ…”
രഞ്ജിത്ത് വിളിച്ചത് ഞാന് കേട്ടില്ല. എന്റെ മനസ്സ് പുകഞ്ഞു കത്തുകയായിരുന്നു. കുട്ടികള് ഉണ്ടാകാത്തത് സാമിന്റെ കഴിവ് കേടുകൊണ്ടാണ്. എന്നിട്ട് എന്നോട് പറഞ്ഞതോ, എനിക്ക് ഗര്ഭം ധരിക്കാനുള്ള കഴിവില്ലെന്നും. എന്നെ തൊടാന് പോലും പറ്റാത്തത്ര ക്ഷീണമാണ്! എന്നിട്ട് പ്രിയങ്കയെന്ന ചെറുപ്പക്കാരിയോടൊത്ത് കെട്ടിമറിയുന്നതോ ഉള്ള ആരോഗ്യം മുഴുവനുമെടുത്ത്! എന്നെ തൊടാത്തത് എന്നില് നിന്നും അകന്നു പോകാനുള്ള ഒരു മാര്ഗ്ഗമായല്ലേ അവന് കണ്ടിരിക്കുന്നത്? അതേ…
പച്ചയായ അപമാനം!
അവനെങ്ങനെയാണ് എന്നെ കഴിഞ്ഞ തവണ അവഹേളിച്ചത്? ഞാന് കാലുപിടിച്ച് കെഞ്ചി പറഞ്ഞില്ലേ, കളിച്ചു തരാന്! ഏത് പുരുഷന് സാധിക്കും സ്വന്തം ഭാര്യ അത്രമേല് കേണപേക്ഷിച്ച്, കാലുപിടിച്ച് ഒന്ന് കളിച്ച് തരാന് പറയുമ്പോള് അവളെ അവഗണിക്കാന്! ആ അവഗണനയൊക്കെ ഒരു തട്ടിപ്പായിരുന്നു, ഞാന് അവനെ വെറുക്കാന്, വെറുത്ത് മറ്റേതെങ്കിലും പുരുഷന്റെ കൂടെ പോകാന്, എന്നിട്ട് ആ അവസരം ഉപയോഗപ്പെടുത്തി പ്രിയങ്കയെ കല്യാണം കഴിക്കാന്!
നില്ക്കണോ ഞാനിനിയിവിടെ? അപമാനത്തിന്റെ മധ്യത്തില് ഇനി ഒരു നിമിഷനേരത്തേക്ക് പോലും ഇവിടെ നില്ക്കേണ്ടതുണ്ടോ? വേണ്ട, പോകണം. ഇനി സാമിനെ ഒരിക്കലും കാണാന് സാധിക്കാത്ത ഇടത്തേയ്ക്ക്…