Posted by ശ്യാം : “എന്നാലും അവളുടെ അത്രേം ഇല്ല”
ഗോപിക : “ഓ കണ്ടു കാണും?”
ശ്യാം : “കണ്ടിട്ടില്ല, എങ്കിലും പുറമേ കാണുമ്പോൾ അറിയാമല്ലോ”
ഗോപിക : “ഹും ഒരു കണ്ടുപിടുത്തക്കാരൻ വന്നിരിക്കുന്നു”
ശ്യാം : “ഞാനെപ്പോഴാ പിടിച്ചേ?!!”
പെട്ടെന്നുള്ള ആ ചോദ്യം അവളെ സമനില തെറ്റിച്ചപോലെ തോന്നി. ട്രാക്ക് മാറുകയാണ്. ഇരുവർക്കും അറിയാം.
ഗോപിക : “എന്തു പിടിച്ചേ?”
ശ്യാം : “അല്ല കണ്ടു പിടുത്തക്കാരൻ എന്ന്‌ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ – പുറമെ കണ്ടു എന്നല്ലേയുള്ളൂ ഞാൻ പിടിച്ചൊന്നും ഇല്ലല്ലോ?”
അവൾ വിളറി.
ഗോപിക : “ഒന്ന്‌ പോ”
ശ്യാം : “ഉം എന്താ പിടിച്ച് നോക്കണോ?”
ഗോപിക : “എന്തോന്ന്‌?”
ശ്യാം : “അല്ല രംഭയുടേത്”
ഗോപിക : “ങാ പോയി പിടിക്ക്”
ശ്യാം : “ഇവിടെ കിട്ടുമെങ്കിൽ… ചെന്നെ വരെ പോകേണ്ടായിരുന്നു”
ഗോപിക : “ഇപ്പം കിട്ടും, നോക്കിയിരുന്നോ”
ശ്യാം : “നോക്കിയിരുന്നാൽ കിട്ടുമോ?”
ഗോപിക : “നിന്റെ പോക്ക് എങ്ങോട്ടാണെന്നൊക്കെ എനിക്ക് പിടികിട്ടുന്നുണ്ട്” ‘നിന്റെ’ എന്ന വിളി, അവൻ സന്ദർഭ്ഭം ഇതായതിനാൽ പൊറുത്തു.
ശ്യാം : “ചെന്നേയ്ക്ക്”
ഗോപിക : “ഹും”
അവൾ ലജ്ജിച്ചും, സ്വൽപ്പം അങ്കലാപ്പോടേയും മന്ദഹസിച്ചു.
ശ്യാം : “ഉം എന്താ?”
ഗോപിക : “ഒരു പാണ്ടി വന്നിരിക്കുന്നു”
ശ്യാം : “പോടീ പെണ്ണേ, എന്തെങ്കിലും പറയാനുണ്ടെങ്കിൽ പറ”
ഗോപിക : “എനിക്കൊന്നും പറയാനില്ല”
ശ്യാം : “ഒന്നും”
ഗോപിക : “ങു ഹും”
ശ്യാം : “എന്തെങ്കിലും കാണിക്കാനുണ്ടോ”
അവൾക്ക് വീണ്ടും ഭയപ്പാട്!!
ഗോപിക : “ഒന്നുമില്ല”
ശ്യാം : “എന്തിയേ ഉള്ളതൊക്കെ?”
അവൾ വീണ്ടും ചമ്മിയ മുഖത്തോടെ “ശ്ശൊ” എന്ന ഭാവത്തിൽ
ഗോപിക : “ദേ അപ്പുറത്ത് അമ്മയുണ്ട് കെട്ടോ”
ശ്യാം : “ഞാൻ വേണ്ടാത്തത് വല്ലോം പറഞ്ഞോ?”
ഗോപിക : “എയ് ഇല്ല; എല്ലാം വേണ്ടത് തന്നെ, പക്ഷേ ഇവിടല്ലെന്നു മാത്രം”
ശ്യാം : “പിന്നെവിടാണോ എന്തോ?”
ഗോപിക : “നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ? ചെന്നെയിൽ, അവിടെ പറഞ്ഞാൽ മതി”