മരുമകൾ റിയ [ഏകലവ്യൻ]

അത് കേട്ട് റിയയും അമ്മായി അപ്പനും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കി.
“ഒന്ന് പെറ്റതല്ലേ.. അതാണ് അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നത്.”
ശ്രീധരൻ തലയാട്ടി. ശേഷം വൈദ്യർ റിയയെ നോക്കി ഈ വിധം പറഞ്ഞു.
“ഇത് ചെയ്യേണ്ടേ വിധം കമിഴ്ന്നു കിടന്ന് പുറകിൽ തടവി മുൻവശത്തേക്ക് എത്തുമ്പോൾ മുട്ടിൽ കുത്തി അര പൊക്കിയാൽ മതി..”
റിയ മൂളി.
ഇവളുടെ ഭർത്താവ് ഇവിടെ തന്നെ അല്ലെ??”
“അതേ..”
അവളാണ് കയറി പറഞ്ഞത്.
“ഒന്നറിഞ്ഞ് ചെയ്താൽ ഒരു ദിവസം കൊണ്ട് മാറുന്നതാണ്.. ഇല്ലെങ്കിൽ രണ്ടു ദിവസം.. പിന്നെ ഇത് ചെയ്യേണ്ടത് രാത്രിയും പുലർച്ചെയും.”
അതയാൾ കയ്യിന്നിട്ടു പറഞ്ഞതാണ്.
“എങ്ങനെ ഭർത്താവ് കേമനാണോ??”
അത് പറഞ്ഞു സ്വയം ചിരിക്കുന്ന വൈദ്യരെ കണ്ട് രണ്ടാളും കണ്ണ് മിഴിച്ചു.
“പിന്നെ.. ഇവിടുന്ന് ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ടും തന്റെ മരുമകൾ ആയത് കൊണ്ടുമാണ് ഞാൻ ഇങ്ങനെ വിസ്തരിച്ചു പറഞ്ഞത്..
“ശെരി വൈദ്യരെ…”
“എന്നാൽ ദക്ഷിണയും തന്ന്.. ഈ ചീട്ട് എടുത്ത് അപ്പുറത്ത് നിന്നും സാധനങ്ങൾ വാങ്ങി പൊയ്ക്കോളൂ..”
നിരാശയുടെ ധ്വനി പടർന്ന അയാളുടെ അവസാന വാക്കിൽ അത് മനസിലാവാതെ ശ്രീധരനും റിയയും എഴുന്നേറ്റു. പടി കടന്നു മറഞ്ഞു പോയ ശ്രീധരന്റെ മരുമകളുടെ കുണ്ടിയിൽ നിന്നും കണ്ണെടുത്ത് അയാൾ കൈ മാടി പിടിച്ചു.
“നിതംമ്പി….!”
റിയയും അമ്മായി അപ്പനും കുഴമ്പ് വാങ്ങി തിരിച്ചു.
“അയാളുടെ നോട്ടവും സംസാരവും എനിക്കത്ര പിടിച്ചില്ല…”
റിയ ചൊടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു..
“മ്മ് ആള് അങ്ങനെയാ..പക്ഷെ മരുന്നുകൾ പിഴക്കാറില്ല.”
“ഞാൻ വിചാരിച്ചു അച്ഛൻ എന്നെ കൊണ്ട് ഇവിടുന്ന് തടവിക്കുമെന്ന്..”
“അങ്ങനെ ഞാൻ ചെയ്യുമോ??”
“പിന്നെന്താ അയാളത് പറഞ്ഞപ്പോൾ മിണ്ടാതിരുന്നേ??”
“അതിനു മുന്നേ നി കയറി പറഞ്ഞില്ലേ…”
“മ്മ്.. അയാളുടെ ഒരു നോട്ടവും.. പിടിക്കലും.. വഷളൻ..”
അത് കേട്ട് ശ്രീധരൻ ചിരിച്ചു.