മരുമകൾ റിയ [ഏകലവ്യൻ]

“അപ്പോ ഭക്ഷണം വേണ്ടല്ലോ…? അച്ഛനു കൊടുക്കുവാണെ..”
“അതെന്തിനാടി ചോദിക്കുന്നെ… കൊടുത്തോ??”
“എല്ലാം കൊടുക്കട്ടെ?? അച്ഛൻ കൊതിയാനാണെന്ന് അറിയാലോ??”
“എല്ലാം കൊടുക്ക്..ഇന്ന് എന്തായാലും ഞാൻ വരാൻ ചാൻസില്ല..”
“ശരി..”
“ഒക്കെ..”
റിയ കാൾ കട്ട് ചെയ്തു. ശേഷം തിരിച്ച് ഡിനിംഗ് ടേബിലേക്ക് വന്നു.
“ഭക്ഷണം വിളമ്പി വച്ചിട്ട് നി എവിടെയാ പോയത് പെണ്ണേ?”
അമ്മ ലക്ഷ്മിയുടെ ചോദ്യമായിരുന്നു.
“രതീഷേട്ടൻ വിളിച്ചതാ അമ്മേ..”
“അവൻ വരുന്നുണ്ടോ ഇന്ന്..”
“ഇല്ല…”
അച്ഛനെ നോക്കിയായിരുന്നു റിയ അത് പറഞ്ഞത്. അയാൾ ഒന്ന് ഞെട്ടിയത് അവളറിഞ്ഞു.
“ഫുഡ്‌ മുഴുവൻ അച്ഛനു കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞു..”
ശേഷവും അവൾ അമ്മായഅപ്പനെ നോക്കി. അയാൾക്കൊരു എത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല. സന്തോഷിക്കണോ വേണ്ടയോ ഒന്നും മനസിലായില്ല..
“തീറ്റ പ്രാന്തനു ഇന്ന് കോൾ ആയല്ലോ..”
ആസ്ഥാനത് ഭാര്യ ലക്ഷ്മിയുടെ സംസാരവും കേട്ട് ശ്രീധരന് ആകെ വട്ടു പിടിച്ചു. റിയക്ക് ചിരിയാണ് വന്നത്.
“കേട്ടില്ലേ മനുഷ്യ.. കഴിക്ക്..”
ഭാര്യയുടെ കിഴുക്ക് ചുമലിൽ കിട്ടിയപ്പോൾ അയാൾ ബോധത്തിൽ വന്നു. കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞ് എല്ലാരും എഴുന്നേറ്റു. പാത്രങ്ങൾ അമ്മ കഴുകുന്നത് കൊണ്ട് റിയ കൊച്ചിനെയും എടുത്ത് റൂമിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങി. ഹാളിൽ ഇരിക്കുന്ന ശ്രീധരന്റെ അടുത്ത് വന്ന് ചെവിയിൽ മന്ത്രിച്ചു.
“അമ്മ ഉറങ്ങി കഴിഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് പോരെ..”
കുളിർ കാറ്റേറ്റ് അയാളൊന്നു കൂച്ചി പോയി. റൂമിൽ ഭാര്യയോടൊത്ത് കിടക്കുമ്പോൾ അയാൾക്ക് ഒരെത്തും പിടിയും കിട്ടിയില്ല.. എങ്ങനെ??.. മകളെ എങ്ങനെ തടവാനാണ്. ഇനി എനിക്ക് മറ്റേ കണ്ണിൽ അല്ലാതെ ഒന്നും കാണാൻ കഴിയില്ല.. അതിനുദാഹരണമാണ് അന്ന് മരുമകളെ ഓർത്ത് നീട്ടി വിട്ട വാണം. എന്നാൽ പോലും ഭാര്യ ലക്ഷ്മി വേഗം ഉറങ്ങാൻ വേണ്ടി അയാളുടെ മനസ്സ് പ്രാർത്ഥിച്ചു. പതിനൊന്നും മണിയിൽ കൂടില്ല. പക്ഷെ എപ്പോൾ ഉണരും എന്ന് പിടിയില്ല. പന്ത്രണ്ട് മണിയിൽ കൂടിയാൽ ഗാട നിദ്രയാണ്.