വണ്ടി രണ്ടും കഴുകി കഴിഞ്ഞ സമയത്ത് സാന്ദ്ര പോർച്ചിൽ വന്ന് എനിക്കുള്ള ചായ കപ്പ് നീട്ടിയതും ഞാൻ വാങ്ങി.
“ചേച്ചി ഒന്നിടവിട്ട് മരുന്ന് കഴിക്കുന്ന കാര്യം പറയുന്നത് കേട്ടു…” സാന്ദ്ര കുഞ്ഞുങ്ങളെ പോലെ ചുണ്ട് കൂർപ്പിച്ച് നിന്നു.
“കേട്ടത് സത്യമാണ്..”
“നമ്മൾ തമ്മിലുള്ള കാര്യത്തെ കുറിച്ച് എന്തെങ്കിലും സംശയം തോന്നിയിട്ടുണ്ടോ ചേച്ചി അങ്ങനെ തീരുമാനിച്ചത്…?” സാന്ദ്ര എന്റെ അടുത്ത് നീങ്ങി നിന്നിട്ട് ശബ്ദം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു.
“യേയ്… അതൊന്നുമല്ല.” ഞാൻ അവളെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. എന്നിട്ട് കാരണം ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞതും സാന്ദ്ര എന്റെ കണ്ണില് തന്നെ ഏറെ നേരം നോക്കിയ ശേഷം അല്പ്പം സങ്കടത്തിൽ പുഞ്ചിരിച്ചു. ശേഷം എന്തോ തീരുമാനിച്ച പോലെ സാന്ദ്ര ചുമച്ച് തൊണ്ട ക്ലിയർ ചെയ്തു.
എന്നിട്ട് അല്പ്പം കൂടി എന്റെ അടുത്തേക്ക് ചേര്ന്നു വന്നിട്ട് സാന്ദ്ര പറഞ്ഞു, “ഇപ്പോഴാണ് ചേച്ചി ശെരിക്കും ജീവിക്കാൻ പഠിച്ചത്…” സാന്ദ്ര പറഞ്ഞിട്ട് പൂമുഖത്തേക്ക് ഒന്ന് നോക്കി.
ജൂലിയോ അമ്മായിയെ വന്നെന്ന് കരുതി ഞാനും അവളുടെ നോട്ടം പോയ ദിക്കില് നോക്കി.. പക്ഷേ ആരും അവിടെ ഇല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് എന്റെ നോട്ടം പിന്നെയും സാന്ദ്രയിലായി.
അവളും പൂമുഖത്ത് നിന്നും നോട്ടം പിന്വലിച്ച് എന്റെ മുഖത്ത് പതിച്ചു. “ചേട്ടൻ ചേച്ചിക്ക് സ്വന്തമാണെന്ന കാരണത്താലാണ് ചേച്ചിയോട് എനിക്ക് ദേഷ്യം തോന്നാറുള്ളത്.. പക്ഷേ ചേച്ചി വെറും പാവമാണ്… എന്റെ ദേഷ്യം ഒന്നും ചേച്ചി അര്ഹിക്കുന്നില്ല. എന്നിട്ടും ഞാൻ ചേച്ചിയെ ശെരിക്കും വഞ്ചിച്ചു..!!” അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് സാന്ദ്ര തേങ്ങി. എന്നിട്ട് വേഗം കണ്ണുകൾ തുടച്ചു.
“സാന്ദ്ര—”
“വേണ്ട, ചേട്ടൻ ഒന്നും പറയേണ്ട. എനിക്ക് പറയാനുള്ളത് മാത്രം കേട്ടാല് മതി.”
അത്രയും പറഞ്ഞിട്ട് സാന്ദ്ര ഒരിക്കല്കൂടി പൂമുഖത്തേക്ക് നോക്കിയ ശേഷം എന്നെ എത്തി പിടിച്ചു എന്റെ രണ്ട് കവിളിലും ഉമ്മ തന്നിട്ട് എന്നില് നിന്നും അല്പ്പം അകന്നു നിന്നു.
ഞാൻ കവിളിൽ കൈ വച്ചു കൊണ്ട് സാന്ദ്രയെ തന്നെ ദുഃഖത്തോടെ നോക്കി. സാന്ദ്ര എന്താണ് പറയാൻ പോകുന്നതെന്ന് അറിയാൻ.
“ഇപ്പോൾ എന്റെ മനസ്സും ബുദ്ധിയും തെളിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞു, സാമേട്ടാ.” തെളിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിയോടെ അവള് പറഞ്ഞു. “ഇനി ഈ നിമിഷം മുതല് ചേട്ടൻ ചേച്ചിക്ക് മാത്രം സ്വന്തം.. ഇനി ഒരിക്കലും ഞാൻ നിങ്ങളുടെ ഇടയ്ക്ക് വരില്ല. ചേട്ടനും എന്നെ കുറിച്ചുള്ള വേണ്ടാത്ത ചിന്തകൾ ഒക്കെ മാറ്റിക്കളയണം… എന്നിട്ട് ചേച്ചിയെ വഞ്ചിക്കാതെ ജീവിക്കണം.” ജ്വലിക്കുന്ന കണ്ണുകളോടെയാണ് അവസാനത്തെ വാക്കുകളെ സാന്ദ്ര ഉച്ചരിച്ചത്.