“”വേണ്ട.. ഈ അവസ്ഥയിൽ നിന്നെ ഞാൻ ഒറ്റക്കിട്ടു പോവില്ല..””
“”വേണ്ട പോ.. പ്ലീസ് ഞാൻ പറഞ്ഞാൽ കേൾക്കില്ലേ..”” എന്റെ ശരീരത്തിൽ നിന്നും മാറി കൊണ്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു..
“”പോകാം.. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞോട്ടെ.. ഇവിടെ വന്നേ..”” അവളെ എന്നിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിച്ചു..
ആ ചുണ്ടുകൾ ഞാൻ സ്നേഹത്തോടെ നുണഞ്ഞു അവളും!!
“”ഇനി ഞാൻ പോകാം.. സമാധാനമായിട്ടിരിക്കു.. ഇനി ഓഫീസിൽ വരുമ്പോൾ ഇതിന്റെ സങ്കടം കാണിച്ചു നടക്കരുത് “” അവളുടെ മനസ്സ് ഇപ്പോൾ ഒറ്റക്ക് നിൽക്കാനാണ് ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. അത് മനസിലാക്കിയ ഞാൻ അവളോട് പറഞ്ഞു..
ഒരു മൂളൽ മാത്രമായിരുന്നു മറുപടി. കുറച്ചു നേരം കണ്ണോട് കണ്ണുകൾ നോക്കി നിന്നു ഞാൻ റൂമിലേക്ക് നടന്നു….
പാവം ചിലപ്പോൾ ഒരുപാട് ആഗ്രഹിച്ചു കാണും.. ആഗ്രഹിച്ചതൊന്നും എല്ലാർക്കും കിട്ടണമെന്നില്ലല്ലോ. തിരക്കേറിയ റോടുകളിൽ ഒരു ഭ്രാന്തനെ പോലെ ചിന്തിച്ചു ഞാൻ നടന്നു.
റൂമിലെത്തിയപ്പോഴും ഞാൻ വേറെ ഏതോ ലോകത്തായിരുന്നു.. വാതിൽ തുറന്ന അവരെ കൂടുതൽ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ ഞാൻ ബെഡിൽ പോയി കിടന്നു..
“”എന്ത് പറ്റി.. ആകെ ഒരു വിഷമം “” എന്റെ കൈകളിൽ പിടിച്ചു മിയ ചോദിച്ചു. ആവണി അടുത്ത് പേടിയോടെ എന്നെ നോക്കി നിന്നു..
“”ഒന്നുമില്ലെടീ.. ഞാൻ കൂട്ടുകാരന്റെ കൂടെ കുറച്ചു നേരം സംസാരിച്ചു.. അവന്റെ അവസ്ഥ കേട്ടത് മുതൽ ഒരു….”” ഒരു നുണ തട്ടിവിട്ടു..
“”ഹോ സാരമില്ല… ഞാൻ നിനക്കെന്തെങ്കിലും പ്രശ്നമുണ്ടെന്നു കരുതി പേടിച്ചു “” സമാധാനത്തോടെ ആവണി പറഞ്ഞു.