പെട്ടെന്നാണ് അവന് തലേന്ന് രാത്രി രേഷ്മയെ കൊണ്ടുവിട്ടത് ഓർമ്മ വന്നത്. രാത്രി കാർ നിർത്തി അവളുടെ ബാഗുകൾ എടുത്തുകൊടുക്കാൻ വേണ്ടി നോക്കിയപ്പോൾ ഇരുട്ടത്ത് ഒരു ജെട്ടി കൈയ്യിൽ തടഞ്ഞതും അത് തന്റെ ബാഗിൽ നിന്ന് പുറത്തുവന്നതാണെന്നു കരുതി വേഗത്തിൽ ബാഗിൽ തിരുകിയതും. അപ്പൊ…
അവൻ വേഗത്തിൽ ചെന്ന് മുറ്റത്തുകിടക്കുന്ന കാർ തുറന്നുനോക്കി. അതേ അവിടെയതാ ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് കവർ കിടക്കുന്നു. അതിൽ പൊട്ടിയ പാക്കിൽ ഒരു പച്ച ജെട്ടികൂടി ഉണ്ട്. അവൻ അതും കൈക്കലാക്കി. ഇത് ഇത് അവളുടേത് തന്നെ.
അവൻ മുറിയിലേക്ക് നടന്ന ശേഷം അത് ഒളിപ്പിച്ചു. രാജീവിന്റെ ഭാര്യയുടെ ജെട്ടിയും രേഷ്മയുടെ പുതിയ ജെട്ടിയുമായി ബാത് റൂമിലേക്ക് കയറി. ഫോണിൽ നേരത്തെ തന്നെ ആ പ്ലാസ്റ്റിക് കൂടിന്റെ ഫോട്ടോ എടുത്തിരുന്നു. അവൻ അതെടുത്ത ശേഷം നേരെ രേഷ്മയ്ക്ക് വാട്ട്സ്ആപ്പ് ചെയ്തു. കൂടെ ഒരടിക്കുറിപ്പും, “ഒരു സഞ്ചി കളഞ്ഞുകിട്ടിയിട്ടുണ്ട്. ഉടമസ്ഥർ ബന്ധപ്പെടേണ്ടതാണ് 😊”
പെട്ടെന്ന് തന്നെ മറുപടി വന്നു. “ഉടമസ്ഥ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ദയവായി എത്തിച്ചു തരാൻ അപേക്ഷിക്കുന്നു.”
“ആലോചിക്കട്ടെ. അതുവരെ ഇതിനായി വരണ്ടേ?”
“ദീപുവിനോട് കൊണ്ടുവന്നുതരാൻ പറഞ്ഞാൽ മതി.”
“അവനായാലും ഞാൻ ആയാലും അങ്ങോട്ട് വരാൻ മിനക്കെടേണ്ടേ?”
“പ്ലീസ്”
“ശരി കൊണ്ടുവന്നുതരാം.. പക്ഷേ..”
“പക്ഷേ?”
“പക്ഷേ പകരം നീ എന്തുതരും?”
“ഞാനോ ഞാനെന്ത് തരാനാ?”
“നീ വിചാരിച്ചാൽ പലതും തരാൻ പറ്റും”
“മനസ്സിലായില്ല”
“ഒരു സുഖം ഒരു സന്തോഷം”
“അതെന്താ ഇപ്പൊ സുഖവും സന്തോഷവുമൊന്നുമില്ലേ?”