കവിത [ഋഷി]

Posted by

വിശ്വേട്ടാ! ആഹ്…. നിക്ക്… ന്നെ…. കവിത തിരിഞ്ഞു നോക്കി എന്തൊക്കെയോ പുലമ്പി… എൻ്റെ ഓരോ ആയലിനും അവളാടിയുലഞ്ഞിരുന്നു… കവിളുകൾ തുടുത്തിരുന്നു… വലിയ കണ്ണുകൾ കലങ്ങിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു… നെറ്റിയിൽ ചാർത്തിയ ചന്ദനം അലിഞ്ഞിരുന്നു…

നേരെ നോക്കടീ! അവളുടെ മുടിക്കുത്തിനു പിടിച്ചു ഞാൻ പിന്നിലേക്കു വലിച്ചു… അവൾ കിതച്ചുകൊണ്ട് മുഖമുയർത്തി… ലതി കവിതയെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു.. കവിതപ്പെണ്ണിൻ്റെ ശരീരമാകെ വിറച്ചു… ആ ഇറുകിയ പൂറെന്നെ പിഴിഞ്ഞിരുന്നു…

ഒന്നു പെറ്റതാണേലും ആ പൂർഭിത്തികൾക്ക് എന്തൊരിറുക്കമായിരുന്നു! ആ പൂറു പൊട്ടിയൊലിച്ചെൻ്റെ കുണ്ണയിലാകെ അഭിഷേകം നടത്തി… ഞാൻ പിന്നെയുമാഞ്ഞടിച്ചു… അവൾ പഴന്തുണിക്കെട്ടു പോലെ ഉലഞ്ഞാടി… അവളുടെ മിനുത്ത പുറമാകെ വിയർത്തു നനഞ്ഞിരുന്നു.. ഞാൻ താഴേക്കു കമിഴ്ന്നാ ഉപ്പുരസമാകെ നക്കിത്തോർത്തി…

ഡീ! വരുവാടീ! ഉള്ളിലൊഴിക്കട്ടേടീ! ഞാൻ കിതച്ചു കൊണ്ടാരാഞ്ഞു…

സേഫാണെടാ കുട്ടാ… ആ കലങ്ങിയ മിഴികൾ എന്നെ നോക്കി….

ആഹ്… പെണ്ണേ! അലറിക്കൊണ്ട് ഞാനെൻ്റെ വെള്ളമവളുടെ പൂറിലേക്കടിച്ചൊഴിച്ചു… എൻ്റെ മോളേ! അവളെ പിന്നിൽ നിന്നും ഞാൻ വാരിയടുക്കിപ്പുണർന്നു…. രതിമൂർച്ഛയുടെ നിർവൃതിയിൽ തുടുത്ത മുഖവുമായി ലതിയും! അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു…

ഒരാഴ്ച്ച പോയതറിഞ്ഞില്ല! വിനു തിരികെ വന്നതിനു ശേഷം ഞങ്ങളുടെ സംഗമം നടന്നില്ല… ഒരു കാര്യം മാത്രം! എന്നും എൻ്റെയൊപ്പം ഓഫീസിലേക്കു പോവാൻ വരുമ്പോൾ അവൾ കുണ്ടി നഗ്നമാക്കും. രാത്രി ഊരിവെച്ച പ്ലഗ്ഗ് ഞാൻ തിരുകിക്കേറ്റിക്കൊടുക്കും. സമയമൊണ്ടേല് മൂർച്ഛ വരുന്ന വരെ അവളുടെ പൂറു നക്കി സുഖിപ്പിക്കും. അവളുടെ സുഖം! അതിലായിരുന്നു എൻ്റെ സുഖവും! പിന്നെ താഴെ കയറുപൊട്ടിക്കണ മൂരിക്കുട്ടൻ! അവൻ്റെ സമയവും വരുമല്ലോ! കാത്തിരിക്കാൻ ഞാൻ തയ്യാറായിരുന്നു. കാലം നൽകുന്ന വിവേകം!

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *