നിർമല [Ajitha]

” ഉം, പണ്ട് എന്റെ വീട്ടിലെ എല്ലാ ജോലികളും ചേട്ടൻ ആയിരുന്നു, ”
” ഉം
എന്നാൽ കഴിക്കാൻ എടുക്കട്ടെ ”
” ആ എടുക്ക്, ഞാൻ പോയി ചേട്ടനെയും വിളിച്ചോണ്ട് വരാം ”
അങ്ങനെ നിർമല ആഹാരം വിളമ്പി ടേബിളിൽ വെച്ചു. നന്ദനും രാഘവനും കഴിച്ചു കഴിഞ്ഞിട്ട് രാഘവൻ പോയി. അങ്ങനെ അന്നത്തെ ദിവസവും കഴിഞ്ഞു. രാഘവൻ ഒരു പാവമാണ് എന്ന് മനസ്സിലായ നിർമലക്ക് അയാളോട് ഒരു അലിവ് തോന്നി. അവളിടെ ജോലി ഒതുങ്ങി കഴിഞ്ഞാൽ അവൾ അയാൾ നിൽക്കുന്നിടത്തേക്ക് ചെന്നിട്ടു അയാളോട് സംസാരിക്കുമായിരുന്നു. പതുക്കെ പതുക്കെ അവൾക്ക് അയാൾ നല്ലൊരു സുഹൃത്തയി മാറി. അങ്ങനെ ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു ദിവസം അവൾക്ക് അവളിടെ ബന്ധുവിന്റെ കല്യാണത്തിന് പോകാൻ വേണ്ടി നന്ദനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു. നന്ദന്റെ തിരക്ക് കാരണം അയാൾക്ക് വരാൻ പറ്റില്ല അതുകൊണ്ട് രാഘവൻ ചേട്ടനുമായി പോകാൻ പറഞ്ഞു. അവൾ അവളുടെ ആക്ടിവായിൽ രാവിലെ രാഘവനുമായി പോയി.രാഘവൻ ആക്ടിവായിൽ നല്ല ഗ്യാപ്പിട്ടാണ് ഇരുന്നത്. അയാൾക്ക് നല്ല പേടിയുള്ളതുപോലെ അവൾക്ക് തോന്നി. കല്യാണ വീട്ടിൽ എത്തീട്ടു എല്ലാരേയും പോയി കണ്ടു. കല്യാണം കഴിഞ്ഞെങ്കിലും അവളോട്‌ ഓരോരുത്തരും ഓരോ വിശേഷങ്ങൾ സംസാരിച്ചു സമയം പോയി. സമയം വൈകുന്നേരം 6 ആയി മഴ കാരണം അവർക്ക് നേരെത്തെ തിരികെ വരാൻ പറ്റിയില്ല, അങ്ങനെ മഴയൊക്കെ ഒന്ന് തീർന്നപ്പോൾ അവർ ഇറങ്ങി. സമയം 7 കഴിഞ്ഞു, അവൾ രാഘവനെയും കൂട്ടി തിരിയെ വരുകയായിരുന്നു. ഒരു വളവ് തിരിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കൈയൊന്നു വെട്ടി. വണ്ടി ഒന്ന് പുളഞ്ഞു. അപ്പോൾ രാഘവൻ പേടിച്ചു അവളുടെ വയറിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചു. അവൾ ഞെട്ടിയെങ്കിലും അയാൾ പേടിച്ചിട്ടാണ് അത് ചെയ്തതെന്ന് അവൾക്ക് മനസ്സിലായി. അയാളുടെ പരുപരത്ത കൈ അവളുടെ സാരിയുടെ വെളിയിൽ കാണുന്ന ഭാഗത്തുകൂടി സ്പർശിച്ചു ഇരിക്കുകയാണ്. അത് അൽപനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അയാൾ എടുത്തു മാറ്റി. റോഡിലെ ഘട്ടർ അവർ തമ്മിലുള്ള ഗ്യാപ് ഇല്ലാതെ ആക്കി. അയാൾ ഇപ്പോൾ അവളുടെ ശരീരത്തിൽ മുട്ടി ഇരിക്കുകയാണ്. മഴ വീണ്ടും ചാറാൻ തുടങ്ങി. അവൾ വേഗം വണ്ടി ഓടിക്കാൻ തുടങ്ങി. വണ്ടിയുടെ വേഗത കൊണ്ടുതന്നെ രാഘവൻ പേടി കൊണ്ടു അവളിടെ വയറിൽ ചുറ്റി പിടിച്ചോണ്ട്.
” കുഞ്ഞേ പതുക്കെ പോകൂ ”
അയാളുടെ കര സ്പർശം കൊണ്ടുതന്നെ അവൾക്ക് ഏന്ധോ പോലെ തോന്നി.
” മഴ നല്ലതുപോലെ പെയ്യുന്നതിനു മുൻപങ്ങു പോകാം എന്നുവച്ചാണ് ചേട്ട”
” സൂക്ഷിച്ചു ഓടിക്കണേ കുഞ്ഞേ ”
” എന്ധെ പേടിയാകുന്നോ “