ഒടുക്കം കരയ്ക്കുകയറുമ്പോഴാണ് അതേതു സ്ഥലമെന്നുപോലും പിടികിട്ടാത്തവസ്ഥ വന്നത്…
…സിവനേ… ഇതേത് ജില്ലയെന്നമട്ടിൽ മീനാക്ഷിയെ നോക്കുമ്പോൾ, പുള്ളിക്കാരിയൊരു കുലുക്കോമില്ലാതെ ഷൂസൊക്കെ വലിച്ചുകയറ്റുവാണ്…
ഇനിയെങ്ങോട്ടാ പോവേണ്ടതെന്ന് ആരോടെങ്കിലും ചോദിയ്ക്കാമെന്നുവെച്ചാൽ ഒരു മനുഷ്യനെപ്പോലും കാണാനുമില്ല…
തിരിച്ചു പോയാലൊന്നാലോചിച്ചു വാച്ചിലേക്ക് നോക്കുമ്പോഴാണ് നടുക്കുന്നയാ സത്യം മനസ്സിലായത്; നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് മണിക്കൂറുകൾ കഴിഞ്ഞിരിയ്ക്കുന്നു…
“”…മീനാഷീ… സമയമെന്തായീന്നു വല്ല ചിന്തേമുണ്ടോ..??”””
“”…എത്രയായി..??”””_ ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ തിരിച്ചുചോദിയ്ക്കുന്നതിനൊപ്പം മീൻകുപ്പിയും കയ്യിലെടുത്തവൾ എഴുന്നേൽക്കുവേം ചെയ്തു…
“”…രണ്ടേകാല്..!!”””
“”…എത്ര..??”””
“”…രണ്ടേകാലെന്ന്..!!”””_ ഞെട്ടലോടുള്ള ചോദ്യത്തിന് ഇരുത്തി മറുപടികൊടുത്തതും അറിയാതെയെന്നോണം അവൾടെകൈകൾ ടീഷർട്ടിനുമേലൂടെ വയറേലൊന്നുഴിഞ്ഞു…
ശേഷം,
“”…എടാ… എനിയ്ക്ക്… എനിയ്ക്കു വിശക്കുന്നെടാ..!!”””_ ന്നും പറഞ്ഞൊറ്റ വിളിയായ്രുന്നു…
“”…അതിന്… അതിനിത്രേംനേരം നീയിത് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ..??”””_ അവൾടെ നിലവിളികണ്ട ഞെട്ടലിൽചോദിച്ചതും,
“”…അത്… അത്… അതുഞാൻ മറന്നിരിയ്ക്കുവായ്രുന്നു..!!”””_ മറുപടിയൊന്നുഴപ്പി പറഞ്ഞശേഷം എന്നെ ചുരണ്ടിക്കൊണ്ട്,
“”…സിദ്ധൂ… സിദ്ധൂ… എനിയ്ക്കു വിശക്കുന്നെടാ… കഴിയ്ക്കാനെന്തേലും മേടിച്ചുതാടാ..!!”””_ ന്നും പറഞ്ഞു ചിണുങ്ങാൻതുടങ്ങി…