Posted by “അച്ചാ…”
അവളുടെ വിളികേട്ടയാൾക്ക് മുഖമുയർത്താൻ ധൈര്യമുണ്ടായില്ല.
അച്ചൻ നന്നായി പേടിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നവൾക്ക് മനസിലായി.
“അച്ചാ… സാരമില്ലച്ചാ… അച്ചനെന്തിനാ പേടിക്കണേ… ഞാനെന്തേലും അച്ചനെ പറഞ്ഞോ… എനിക്ക് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ലച്ചാ… “
അയാൾ വിശ്വസിക്കാനാവാതെ അവളെ നോക്കി. അവൾക്ക് പ്രശ്നമില്ലെന്നോ…?
എന്താണതിനർത്ഥം..?
ഒന്നുമൊന്നും മനസിലാകാതെ അയാൾ പകച്ച് നോക്കി.
“അതിങ്ങ് തന്നേക്കച്ചാ…
അതിന്റെ ആവശ്യം ഇനി അച്ചനുണ്ടാവില്ല…”
അവൾ കൈ നീട്ടിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അവളുടെ കാമം ആളിക്കത്തുന്ന മുഖത്തേക്കയാൾ മിഴിച്ച് നോക്കി. പിന്നെ പതിയെ ലുങ്കി പൊന്തിച്ച്, നിക്കറിന്റെ പോക്കറ്റിൽ നിന്നും ചുരുട്ടി വെച്ച, അവളുടെ പാന്റിയെടുത്ത്
അവളുടെ നീട്ടിയ കയ്യിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുത്തു. രണ്ടാളുടേയുംകൈകൾ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കയ്യിൽ കിട്ടിയ പാന്റി അവൾ നിവർത്തി നോക്കി.
“ ഇതാകെ ഉണങ്ങിയല്ലോ അച്ചാ… ഇതെന്തിനാ ഇനി അച്ചന്…?”
രജനി പാവാടയൽപം ഉയർത്തി, അതിനുള്ളിലേക്ക് കയ്യിട്ട്, പൂറ്റിലൊട്ടിക്കിടക്കുന്ന നനഞ്ഞ പാന്റി ഊരിയെടുത്ത് ശിവരാമന്റെ കയ്യിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുക്കുമ്പോ, അയാൾ സ്വപ്നാടകനായിരുന്നു. താൻ മരിച്ച് സ്വർഗത്തിലെത്തിയെന്ന് അയാളുറപ്പിച്ചു.
“ഇന്നാ അച്ചാ… ഇതല്ലേ അച്ചനിഷ്ടം… ?
ഇനി ഇതും ഉണങ്ങിയാ എന്നോട് പറഞ്ഞാ മതീട്ടോ…”
അവളുടെ ശബ്ദം ചക്രവാളത്തിൽ നിന്നെവിടെ നിന്നോ ആണെന്ന് അയാൾക്ക് തോന്നി.
അയാൾ പിന്നൊന്നും കണ്ടില്ല… ഒന്നും കേട്ടില്ല… ഒന്നും അറിഞ്ഞതുമില്ല… ശിവരാമൻ എന്ന മനുഷ്യൻ മരിച്ച് മണ്ണടിഞ്ഞ് സ്വർഗത്തിലേക്കുളള യാത്രയിലാണിപ്പോ…മാമരങ്ങളും, മാമലകളും കടന്ന് അന്തരീക്ഷത്തിലൂടെ പറക്കുകയാണ്… വർണച്ചിറകുള്ള ചിത്രശലഭങ്ങൾക്കിടയിലൂടെ…വെളുത്ത മേഘക്കീറുകൾക്കിടയിലൂടെ… അവിടെ അനേകം മാലാഖമാരെ അയാൾ കണ്ടു.
അവർക്കെല്ലാം ഒരൊറ്റ മുഖമാണ്…തന്റെ സുന്ദരിയായ മരുമകളുടെ മുഖം…