അവൾ വേഗം അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു. അമ്മ ചായ റെഡിയാക്കി ജെഗ്ഗിൽ ഒഴിച്ച് വെച്ചിട്ടുണ്ട്.
ചായയും,ഒരു ഗ്ലാസുമെടുത്ത് അമ്മയോട് പറഞ്ഞ് രജനി പുറത്തിറങ്ങി.
നേരം പുലരുന്നതേയുള്ളൂ.. അത്യവശ്യം മഞ്ഞും,തണുപ്പുമുണ്ട്… സുന്ദരമായ പുലർകാലം..
തനിക്കിഷ്ടം പോലെ സമയമുണ്ടെന്ന് രജനിക്ക് തോന്നി. പാടത്തേക്കൊരാളും വരില്ല.കുറേ നേരത്തേക്ക് താനും, അച്ചനും മാത്രം.
തൊടിയിൽ നിന്ന് പാടത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോ അവൾക്കൊട്ടും, പരിഭ്രമമോ,പേടിയോ തോന്നിയില്ല.. തോന്നിയത് ആർത്തിയായിരുന്നു..അടങ്ങാത്ത ദാഹമായിരുന്നു….
വാഴത്തോട്ടത്തിലൊന്നും അച്ചനെ കണ്ടില്ല. ദൂരേക്ക് കാണാനും വയ്യ… പാടത്ത് നല്ല മൂടൽമഞ്ഞുണ്ട്. അപ്പുറത്ത് പച്ചക്കറിത്തോട്ടത്തിലാവും അച്ചൻ..
ഇരുഭാഗത്തും കുലച്ച് നിൽക്കുന്ന വാഴകൾക്കിടയിലുള്ള ചാലിലൂടെ അവൾ മുന്നോട്ട് നടന്നു. വാഴവെട്ടാറായിരിക്കുന്നു.അല്ലേൽ ഈ ചാലിലൊക്കെ വെള്ളം നിറഞ്ഞ് നിൽക്കും.
വെണ്ടയും,പയറും, വെളളരിയും, മത്തനും എന്ന് വേണ്ട….സകല പച്ചക്കറികളും കൃഷിചെയ്യുന്ന തോട്ടത്തിന്റെ അങ്ങേഅറ്റത്ത്,രണ്ടിഞ്ചിന്റെ പമ്പിലൂടെവെള്ളം ചീറ്റി തോട്ടം നനക്കുന്ന അച്ചനെ രജനി കണ്ടു.
അച്ചൻ, ഹോസിൽ നിന്നും വെള്ളം ഉയത്തിചീറ്റുകയാണ്.
“അച്ചാ…. കൂ…കൂയ്… “
രജനി അച്ചനെ നോക്കി ഉറക്കെ കൂവി.
രണ്ട്മൂന്ന് തവണ കൂവിയിട്ടാണ് ശിവരാമൻ കേട്ടത്.
ചെറിയ മൂടൽമഞ്ഞിനിടയിലൂടെ,നേർത്ത ഇളം കാറ്റുപോലെ ഒഴുകി വരുന്നത് തന്റെ രതിസ്വപ്നങ്ങളിലെ റാണിയാണെന്ന് വിടർന്ന കണ്ണുകളോടെ ശിവരാമൻ കണ്ടു. അയാൾ ഹോസ് നിലത്തേക്കിട്ട്,വേഗം ചെന്ന് മോട്ടോർ ഓഫാക്കി.