അവരുടെ നേതാവ് ഒരു ചിരിയോടെ ആകും വിധം അവനെ നോക്കി പറഞ്ഞു…അതു കെട്ടു കൂട്ടത്തിൽ ഉള്ളവരും ചിരിച്ചു…
അവൻ ഒരു ചിരിയോടെ കയ്യിലെയും ഉടുപ്പിന് മുന്നിൽ പറ്റിയ മണ്ണിനെ തട്ടി മാറ്റി കൊണ്ട് അയാളെ നോക്കി….
“ പിന്നെ എന്താ നല്ലപോലെ സഹകരികാം…പിന്നേ പെട്ടന്ന് തീർക്കണം പോയിട്ട് എനിക്ക് നല്ല ദൃതി ഉണ്ടെ…”
ഇത്രയും പെർ അവനെ ചുറ്റി വളഞ്ഞു നിന്നിട്ടും കൊട്ടേഷൻ ആണ് എന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് പോലും യാതൊരു വിധ പേടിയോ വെപ്രാളമോ കൂസാത്ത അവൻ്റെ ഭാവം കണ്ട് അവർ ദേഷ്യം കടിച്ച് അമർത്തി….
“ പിന്നെ ആയിക്കോട്ടെ മോനെ…”
ഒരു പുച്ഛ ചിരിയോടെ അയാള് അവനെ നോക്കി….
“ മോനെ…മോളെ എന്ന് ഒന്നും വിളിക്കേണ്ട….. എനിയ്ക്ക് ഒരു പേര് ഉണ്ട് അതു വിളിച്ചാൽ മതി…എനിക്ക് അതു കേൾക്കുമ്പോഴേ തല്ലാൻ ഒക്കെ ഒരു മൂഡ് ഒക്കെ വരൂ…”
അവൻ പകുതി ദേഷ്യത്തോടെ ഒരു അടിക്ക് തയ്യാർ എന്ന പോലെ കൈ ഒക്കെ കുടഞ്ഞു അയാളോട് പറഞ്ഞു നിർത്തി…
“ ആട്ടെ…. മോൻ്റെ പേരന്താ….എനിക്ക് കൊട്ടേഷൻ തന്ന ആൾ ഒരു ഫോട്ടോ മാത്രമേ തന്നുള്ളൂ….മോൻ്റെ സ്ഥലവും പേരും എനിക്ക് അറിയിലേയി….”
വീണ്ടും അവനെ കളിയാക്കി കൊണ്ട് ചോദിച്ചു….
ഒരു ചിരിയോടെ ആകാശത്തിലേക്ക് നോക്കി…അവൻ്റെ ചിരിക്ക് വല്ലാത്ത അർത്ഥങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു…. ആകാശത്ത് ചന്ദ്രൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…അതേ അമാവാസി…
അവൻ അയാളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി…അവൻ്റെ ഒരു കണ്ണുകളിലും ഒരു വല്ലാത്ത ക്രൗര്യം നിറഞ്ഞിരുന്നു….അവൻ അയ്യാൾ നോക്കി പറഞ്ഞു…
“” പേര് സൂര്യൻ….സൂര്യകർണൻ….””
സ്ഥലം ദേശം ഗ്രാമം””