Posted by “ഞാൻ നിനക്ക് ഒന്നും വാഗ്ദത്തം ചെയ്തിട്ടില്ല,” ഹരി തുടർന്നു, അവൻ്റെ വാക്കുകൾ തണുത്തതും ക്ലിനിക്കൽതുമാണ്. “മേഘാ, നീ ഒരിക്കലും എനിക്ക് ഒരു ശല്യം മാത്രമായിരുന്നില്ല. നിന്നോടൊപ്പമുള്ള ഈ ജീവിതം എനിക്ക് വേണ്ട. നിങ്ങൾ മുന്നോട്ട് പോകേണ്ടതുണ്ട്. ”
മേഘ സ്തംഭിച്ചുപോയി. അവൾ കേട്ടത് വിശ്വസിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ പ്രണയിച്ച പുരുഷൻ ഇതായിരുന്നില്ല. അവളെ ചുംബിച്ചതും അവളെ ചേർത്തുപിടിച്ചതും അവളുടെ ചെവിയിൽ മധുര വാഗ്ദാനങ്ങൾ മന്ത്രിച്ചതും ഇയാളല്ല. ഇത് ഒരു അപരിചിതനായിരുന്നു, അവൾ തിരിച്ചറിയാത്ത ഒരാൾ.
“ഹരീ, ദയവായി,” മേഘ അപേക്ഷിച്ചു, അവളുടെ മുഖത്ത് കണ്ണുനീർ ഒഴുകി. “ഞാൻ നിന്നെ സ്നേഹിച്ചു. ഞാൻ നിനക്ക് എല്ലാം തന്നു. ഇപ്പോൾ എന്നെ ഉപേക്ഷിക്കരുത്. ദയവായി.”
എന്നാൽ ഹരിയുടെ വാക്കുകൾ അവസാനമായിരുന്നു. “ഞാൻ മറ്റൊരാളുമായി വിവാഹ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞു, മേഘ. എന്നോട് ക്ഷമിക്കൂ, പക്ഷേ ഞാൻ ചെയ്തു.
മേഘയ്ക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകം ആ നിമിഷം തകർന്നു വീഴുന്നതായി തോന്നി. അവിശ്വസനീയതയാൽ മനസ്സ് തളർന്ന് തറയിലേക്ക് വീണപ്പോൾ അവളുടെ ശരീരം വിറച്ചു. ഹരി അവളെ ഉപയോഗിച്ചു, അവളുടെ വികാരങ്ങൾ കൈകാര്യം ചെയ്തു, ഇപ്പോൾ, അവൾക്ക് അവനെ ഏറ്റവും ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ, അവൻ പോയി. അവൾക്ക് എല്ലാം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു.
തകർന്നു, മേഘ അവളുടെ വീടിൻ്റെ ശൂന്യതയിലേക്ക് മടങ്ങി, അവളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളുടെ ഭാരം അവളെ തകർത്തു. അവൾ എല്ലാ പാലങ്ങളും കത്തിച്ചു. രാജേഷ് പോയി, ഹരി അവൾക്ക് എന്നെന്നേക്കുമായി നഷ്ടപ്പെട്ടു. വിധിയുടെ ക്രൂരമായ വഴിത്തിരിവിൽ, ഒരു വിദൂര സ്വപ്നമല്ലാതെ മറ്റൊന്നുമല്ലാത്ത ജീവിതത്തിൻ്റെ ഓർമ്മകൾ നിറഞ്ഞ ഒരു വീട്ടിൽ അവൾ തനിച്ചായി.