അതെങ്ങിനെ… ?..
അവനൊന്നും മനസിലായില്ല..
“വിജയേട്ടാ… ശരിയാ… ഞാൻ നാണം കെട്ടു വിജയേട്ടാ,.. അവളെന്റെ മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞു…
ഞാനെന്ത് ചെയ്യും വിജയേട്ടാ… ?..
ആരോടിത് പറയും… ?..
നിങ്ങളിതെന്നാ വിജയേട്ടാ അറിഞ്ഞത്…?..
അവൾ ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞോ.. ?”..
എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്നറിയാതെ സുകു എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞു.. വീണ്ടും ഗ്ലാസിലേക്കൊഴിച്ച് അവൻ വെള്ളം പോലും ചേർക്കാതെ ഒറ്റയടിക്ക് വലിച്ചു..
“ഞാനും നീയുമൊക്കെ ഇത് വരെ എന്ത് ജീവിതമാടാ ജീവിച്ചത്… ?..
കിട്ടുന്നതിന് മുഴുവൻ കുടിക്കണം എന്നൊരറ്റ ചിന്തയല്ലേ നമുക്കുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…?.
വീട്ടുകാരെ പറ്റി നമ്മളെപ്പെഴെങ്കിലും ഓർത്തിരുന്നോ… ?..
ഞാൻ പിന്നെ വല്ലപ്പഴും എന്തേലും വീട്ടിലേക്ക് വാങ്ങിക്കൊണ്ട് പോവുമായിരുന്നു…
പക്ഷേ, നീയോ…?..
നീയിത് വരെ ഒരു പാക്കറ്റ് ഉപ്പെങ്കിലും വീട്ടിലേക്ക് വാങ്ങിക്കൊടുത്തിട്ടുണ്ടോ..?’
വിജയൻ ഒരു സിപ്പെടുത്ത് ഗ്ലാസ് താഴെ വെച്ചു..
“ഞാൻ, റീനയെ പേടിച്ചിട്ടെങ്കിലും അവളെ സ്നേഹിച്ചിരിന്നു… ഇടക്ക് അവളോട് സംസാരിക്കാൻ സമയം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു…
അവൾക്കൊരിക്കലും തികയില്ല എന്നറിഞ്ഞ് കൊണ്ട് തന്നെ എന്നോട് കഴിയുന്ന പോലെ അവൾക്ക് ഊക്കിക്കൊടുത്തിരുന്നു…
എടാ സുകൂ… നീ സിന്ധൂനോട് സംസാരിച്ചിട്ടെത്ര കാലമായി.. ?.
തൊട്ടടുത്ത് കിടക്കുന്ന അവളെ നീയൊന്ന് ഊക്കിയിട്ട് എത്ര കാലമായി..?.
അവളൊരു പെണ്ണെല്ലേടാ….
നല്ല സൗന്ദര്യവും,ആരോഗ്യവുമുള്ള പെണ്ണ്… ?..”
തന്റെ കൂടെ കള്ളും കുടിച്ച് നടന്ന വിജയേട്ടന്റെ ഫിലോസഫി കേട്ട് സുകു അന്തം വിട്ടു..
പക്ഷേ, വിജയന്റെ സംസാരത്തിൽ നിന്ന് ഒരു പോയന്റ് സുകുമാരൻ പിടിച്ചെടുത്തു..
ഇന്നലെ സിന്ധു പറഞ്ഞതും, ഇന്ന് വിജയേട്ടൻ പറയുന്നതും ഒരേ കാര്യമാണ്.. ഒരു വ്യത്യാസവുമില്ല..
അതെങ്ങിനെ… ?..