“അത്രക്ക് സുന്ദരിയാണോ ഞാൻ… ?.
എവിടെയാ ഉണ്ണിയെനിക്ക് സൗര്യം കണ്ടത്… ?”..
കൊഞ്ചിക്കൊണ്ടാണ് സാവിത്രി ചോദിച്ചത്…
“ എവിടെയാ ഇല്ലാത്തത് എന്ന് ചോദിക്ക് ടീച്ചറേ… ?.
എന്റെ ടീച്ചർ അടിമുടി സുന്ദരിയല്ലേ…”
“ പോടാ… “
ഈ പറഞ്ഞത് താൻ തന്നെയാണോന്ന് സാവിത്രിക്ക് അൽഭുതമായി..
“സത്യം ടീച്ചറേ…
ഞാൻ കണ്ടതിൽ ഏറ്റവും സുന്ദരി…
അത് കൊണ്ടല്ലേ മൂന്ന് വർഷം ഞാൻ… “
“ പിന്നേയ്… ഇനിയീ ടീച്ചർ വിളി വേണോ… ?.
വേറെന്തേലും വിളിച്ചൂടെ ഉണ്ണിക്ക്… ?
പത്തിരുപത്താറ് കൊല്ലം ഈ വിളികേട്ട് മടുത്തതാ ഉണ്ണീ…”
സാവിത്രി യൗവനയുക്തയായ ഒരു കാമുകിയായി…
“ എനിക്കും ഇത് വിളിക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ല…
എന്തോ ഒരകൽച്ച പോലെ…
വേറെന്താ ഞാൻ വിളിക്കാ… ?”..
ഉണ്ണിയും ഒരു കാമുകനായി…
സാവിത്രി, ദേഹത്തൊട്ടിക്കിടക്കുന്ന നൈറ്റിയുടെ മേലെ ഉന്തി നിൽക്കുന്ന കടിത്തടത്തിൽ പതുക്കെ തഴുകിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു…
“ ഉണ്ണി പറ… ടീച്ചർ എന്നല്ലാതെ വേറെന്തും വിളിക്കാം….ഉണ്ണിക്ക് ഇഷ്ടമുള്ളതെന്തും…”
അവളുടെ പിളർപ്പ് നനഞ്ഞ് തുടങ്ങിരുന്നു..
ഇതൊന്നും പരിചയമില്ലാത്തതാണ്.
ഇങ്ങിനെയൊന്നും താനാരോടും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല…
തന്നോടും ഇത്പോലെ ആരും സംസാരിച്ചിട്ടില്ല..
ഇങ്ങിനെയൊക്കെ പറയാനും കേൾക്കാനും കൊതിയുള്ളൊരു പെണ്ണ് തന്റെയുള്ളിലും ഉണ്ടെന്നത് ഇന്നാണ് അറിയുന്നത്…
“ഉറക്കം വരുന്നുണ്ടോ എന്റെ… എന്റെ…
സാവിത്രിക്കുട്ടിക്ക്… ?”..
പുളഞ്ഞ് കുത്തിപ്പോയി സാവിത്രി…
ഒരാള് പോലും ഇത് വരെ വിളിക്കാത്ത പേരാണിത്…
ഇത് വരെ ടീച്ചറേന്ന് വിളിച്ചവനാണ്..
അവന്റെ വായിൽ നിന്നത് കേട്ടതും സാവിത്രിക്ക് സഹിക്കാനായില്ല..