നിശാഗന്ധി [വേടൻ]

“” സിദ്ധു നിയൊക്കെയല്ലേ…. “” അവന്റെ ഇരുത്തം കണ്ടിട്ട് എനിക്കെന്തോ… അതോണ്ട് ചോദിച്ചു പോയതാണ്.. അവനെന്നെ നോക്കിയോന്ന് ചിരിച്ചു,

അവന്റെ ചിരിയിൽ ഒരാളെ മയക്കാൻ കെല്പുള്ള എന്തൊക്കെയോ ഉണ്ടെന്ന് നിക്ക് പലപ്പോഴും തോന്നിട്ടുണ്ട്, അത്രേം നിഷ്കളങ്കമായ ചിരി..

പക്ഷെ ഇപ്പോളവന്റെ മുഖത്തു വിരിഞ്ഞ പുഞ്ചിരിക്ക് അങ്ങനെയൊരു ഭംഗി കണ്ടെത്താൻ എനിക്ക് കഴിയുനില്ല..

“” സിദ്ധു..നിയൊക്കെ അല്ലെങ്കിൽ നമ്മക് തിരിച്ചു പോയേകാം…””

ഞാൻ ഒന്നുടെ അവനിലേക്ക് ചേർന്നു. അതിനവൻ കുഴപ്പമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും ഞാൻ അവനുമായി അവിടെ നിന്നും എണ്ണിറ്റു,
കുട്ടിയുടെ അടുക്കലേക്ക് നടന്ന ന്റെ പുറകെ മുഖത്തെ ആകാംഷയോടെ അവനും ന്നെ പിന്തുടർന്ന്..

വഴിയിൽ ബലൂൺ വിൽക്കുന്ന ഒരു പയ്യന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും ഒരെണ്ണം വാങ്ങി ആ കുട്ടിക്ക് കൊടുത്ത് അതിന്റെ മാതാപിതാക്കളുടെ കൂടെ അല്പനേരം നിന്ന് സംസാരിച്ചു നിൽകുമ്പോൾ സിദ്ധു ആ കുട്ടിയുമായി ന്തൊക്കെയോ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു… അവരുമായുള്ള ന്റെ സംസാരം നീളുമ്പോൾ അവൻ ആ കുട്ടിയുമായി നല്ല കൂട്ടായി.

“” മതി വന്നേ പോവണ്ടേ നമ്മക്… “” സമയം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയതും ആ കുട്ടിയുടെ അമ്മ മുന്നിലേക്ക് വന്നു,
മനസ്സില്ലാഞ്ഞിട്ട് കൂടിയും അവൻ ല്ലാം നോക്കി കണ്ടതെ ഉള്ളു..

“” ബൈ… പറ… അങ്കിളിനോട് ബൈ പറ.. “”

ആ കൂട്ടി കൈ വീശിയതും, അവൻ ആ കുട്ടിക്ക് കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൊടുത്തു വേഗന്ന് നടന്നു നീങ്ങി.
പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് നടുങ്ങിയ ഞാൻ അവരെ നോക്കുമ്പോൾ അവർക്കും അതെ അവസ്ഥ ആ കൂട്ടി മാത്രം അവൻ പോയ വഴിയിലേക്ക് കൈ ചൂണ്ടുന്നുണ്ട്..