ഒരു വെടക്കൻ വീരഗാഥ [Raju Nandan]

Posted by

ആരോമലുണ്ണി തറയിൽ കിടന്നു ചിരിയോട് ചിരി, കണ്ണപ്പുണ്ണി “എലിക്ക് പ്രാണവേദന പൂച്ചക്ക് തമാശ എന്ന പോലെ ആയല്ലോ” , ആരോമൽ കണ്ണപ്പന്റെ കയ്യ് പിടിച്ചു തന്റെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് വച്ച് തന്റെ ഉണർന്നു കുലച്ച ലിംഗത്തിൽ തടവിച്ചു, “എഡോ ഇത് പോലെ ആണോ തനിക്കു രാവിലെ ഉണ്ടാകുന്നത് “, കണ്ണപ്പുണ്ണി പെട്ടെന്ന് ഒരു കൈ വലിച്ചെങ്കിലും പിന്നെയും ആരോമലിന്റെ കുണ്ണയിൽ തടവിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു “ഹോ എന്തൊരു ചൂട്, എന്തൊരു നീളം, എനിക്കിത്രയും നീളം ഉണ്ടെന്നു തോന്നുന്നില്ല, ടെമ്പർ ഇതുപോലെ തന്നെ ഉണ്ട്”.

ആരോമലുണ്ണി: “ എഡോ കണ്ണപ്പ ഇതെല്ലാവരും വലുതാകുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന അസുഖം ആണ്, വിത്തുകളെ പശുവിന്റെ പുറത്തു കേറുമ്പോൾ താൻ ഇനി ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കണം, പശുവിന്റെ പിന്നിലെ ദ്വാരത്തിലേക്ക് ആ കാളയുടെ മുള്ളുന്ന സാധനം കേറുകയാണ് അവിടെ സംഭവിക്കുന്നത് അങ്ങിനെ ആണ് പശു ചെന ആകുന്നത്, കാളയുടെ സാധനത്തിൽ നിന്നും ഒരു പാൽ ചെന്ന് പശുവിന്റെ ദ്വാരത്തിൽ വീഴും അങ്ങിനെ ആണ് പശു ചെന ആകുന്നത് , മനുഷ്യരെ പോലെ പത്തു മാസം കഴിഞ്ഞു ഒരു കുട്ടി പിറക്കും പശുവിനും.

കണ്ണപ്പുണ്ണി: “അപ്പോൾ പശു ചാണകം ഇട്ടാലോ, ആ പാലെല്ലാം വെറുതെ പോകില്ലേ ?” ആരോമലുണ്ണി ചിരിയോട് ചിരി , “എഡോ കണ്ണപ്പ , ചാണകം ഇടുന്ന ദ്വാദത്തിൽ അല്ല കാള അവന്റെ ഈ സാധനം കേറ്റുന്നത്, അതിന് താഴെ ഒരു ദ്വാരം കൂടി ഉണ്ട്, അവിടെ ആണ് കേറ്റുന്നത്, അവിടെ നിന്നും ഒരു പശ പോലെ ഉള്ള സ്രവം വരുമ്പോൾ ആണ് പശു ചെന ആയിട്ടില്ല എന്ന് നാം മനസ്സിലാക്കുന്നത്, അഞ്ചാറ് ദിവസം കഴിയുമ്പോൾ കാളയെ പിന്നെയും കൊണ്ട് വന്നു ചവിട്ടിക്കും”.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *