ഒരു വെടക്കൻ വീരഗാഥ [Raju Nandan]

Posted by

കണ്ണപ്പനുണ്ണി ” അപ്പോൾ ജ്യേഷ്ഠ, മനുഷ്യരും ഇങ്ങിനെ ആണോ? നമ്മുടെ മാതാപിതാക്കൾ ഇങ്ങിനെ പുറത്തു കേറി ആണോ നാം ഉണ്ടായത് ?”

ആരോമലുണ്ണി:”ഏതാണ്ട് അതുപോലെ തന്നെ പക്ഷെ മനുഷ്യർ പുറകിൽ കൂടെ അല്ല കയറ്റുന്നത്, നമ്മുടെ അമ്മയും പിണത്തികളും എല്ലാം മലർന്നു കിടക്കും, ആണുങ്ങൾ അപ്പോൾ അവരുടെ മുകളിലേക്ക് വലിഞ്ഞു കേറും, പിന്നെ അവറ്റകളുടെ കാലകത്തി അവരുടെ ദ്വാരം തപ്പിപിടിച്ചു അതിന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് ദേ നമ്മുടെ ഈ മുറിച്ചുരിക കയറ്റും, പിന്നെ കാള മുക്ര ഇടുന്നപോലെ കുറെ നേരം അകത്തോട്ടും പുറത്തോട്ടും ചുരിക കയറ്റും അവസാനം നമുക്കും കാളയെ പോലെ വെള്ളം പോകും, അത് പെണ്ണുങ്ങളുടെ പൂറ്റിൽ ചെന്ന് വീഴുമ്പോൾ മിക്കവാറും അവരും ചെന ആകും, അതല്ല അടുത്തമാസവും അവർ പുറത്തു മാറുന്നെങ്കിൽ അവർക്ക് ചെന ആയില്ല എന്ന് അർഥം.”

കണ്ണപ്പനുണ്ണി: “ ഓഹോ അതാണോ കാര്യം അപ്പോൾ ജ്യേഷ്ഠ, എനിക്ക് പേടിക്കാൻ ഒന്നുമില്ല അല്ലെ? പക്ഷെ ഇത് താഴാൻ നമ്മൾ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത് ആ വിദ്യ കൂടി പറഞ്ഞു തരു ”

ആരോമലുണ്ണി: “കണ്ണപ്പ ഇത് ഞാൻ പറഞ്ഞു തന്നാൽ തനിക്ക് മനസ്സിലാകില്ല താൻ ഈ കച്ചയും കളസവും ഒക്കെ അഴിച്ചു ,എന്റെ അരുകിൽ പിറന്ന പടി കിടക്കു, ഞാനും അങ്ങിനെ ആകാം”.

ആരോമലുണ്ണി കണ്ണപ്പനെ അടുത്ത് കിടത്തി മെല്ലെ തടവാൻ തുടങ്ങി കണ്ണപ്പന്റെ നെഞ്ചിൽ ഒക്കെ തടവി, “രോമം ഒന്നും ഇല്ലല്ലോടോ കണ്ണപ്പ തന്റെ നെഞ്ചിൽ, അതുമല്ല നെഞ്ചു വിരിവില്ല, തന്റെ നെഞ്ചൊക്കെ പെണ്ണുങ്ങളെ പോലെ ആണല്ലോ ഒരു ഉറപ്പില്ലല്ലോ, പക്ഷെ പിടിക്കാൻ നല്ല സുഖം”. കണ്ണപ്പുണ്ണി ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല, ഇത് നല്ല പരിപാടി തന്നെ, തന്റെ നെഞ്ചിൽ ആരോമലിന്റെ കയ്യുകൾ പരതുമ്പോൾ ഉള്ള സുഖം , മുലക്കണ്ണിൽ പിടിക്കുമ്പോൾ വേറെ ഒരു സുഖം, കക്ഷത്തിലെ രോമത്തിൽ ഒക്കെ കയ്യോടുമ്പോൾ ഓ പരമസുഖം തന്നെ, ആരോമലിന്റെ കയ്യ് കണ്ണപ്പന്റെ അരക്കെട്ടിൽ രോമം ഒക്കെ തഴുകി, ഒടുവിൽ കണ്ണപ്പന്റെ കൊച്ചു കണ്ണനെ കയ്യിലാക്കി ആരോമൽ മെല്ലെ കുലുക്കാൻ തുടങ്ങി. കണ്ണപ്പുണ്ണിഅത് പോലെ ഒരു സുഖം ജീവിതത്തിൽ അറിഞ്ഞിട്ടില്ല.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *