വാൽസല്യം [പഴഞ്ചൻ]

സരസ്വതി കുറച്ച് ദിവസം മുൻപ് പറഞ്ഞ ഒരു കാര്യം അയാൾക്ക് ഇപ്പോഴാണ് സാധിക്കുവാൻ സാധിച്ചത്… അതവളുടെ കയ്യിലേക്ക് കൊടുക്കുമ്പോൾ സ്വതവേ തുടുത്ത തൻെറ ഭാര്യയുടെ മുഖം രക്തവർണ്ണമാകുന്നത് അയാൾ കണ്ടു…

അന്ന് രാത്രി കിടക്കാനായി സരസ്വതി മുകളിലത്തെ മുറിയിലേക്ക് കേറുമ്പോൾ കണ്ണൻ വെളുത്ത മുണ്ടുടുത്ത് വലിയ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി മുഖത്തുള്ള മുഖക്കുരു ഞെക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്…

അവൾ ബ്ലൌസിനുള്ളിൽ നിന്ന് താലിമാല എടുത്ത് പുറത്തിട്ടു…

മുടിയഴിച്ചിട്ടു…

പക്ഷേ പൊക്കിളിനു താഴെ മുണ്ടുടുക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞത് മാത്രം അവൾ ചെയ്തില്ല…

എന്തോ ഓർത്ത് അവളുടെ ചുണ്ടിൽ വിരിഞ്ഞ ഒരു പുഞ്ചിരിക്ക് വശ്യഭാവമായിരുന്നു…

ഇപ്പോഴായി സരസ്വതി കേശവൻെറ കൂടെ കിടക്കാറേ ഇല്ല… കേശവനും അതിനു നിർബന്ധമുണ്ടായിരുന്നില്ല… അവർ തമ്മിലുള്ള ശാരീരിക ബന്ധങ്ങൾ ഒക്കെ വല്ലപ്പോഴുമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…

പുത്രവാൽസല്യമല്ലേ എന്നു കരുതി കേശവൻ എല്ലാം സരസ്വതിയുടെ ഇഷ്ടത്തിനു അനുസരിച്ചു വിട്ടു കൊടുക്കുകയായിരുന്നു… പക്ഷേ സരസ്വതിയുടെ മനസ്സിൽ പുത്രനോടുള്ള വാൽസല്യം മാത്രമായിരുന്നോ… തന്നെ ജീവനു തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന ഒരാൺകുട്ടിയെ അവൾ കണ്ണനിൽ കണ്ടുതുടങ്ങിയിരുന്നു… അവളറിയാതെ എങ്കിലും അവൻെറ സാമീപ്യം എപ്പോഴും കൊതിച്ചിരുന്നു…

“ എൻെറ മോനേ ഏതോ പെണ്ണ് മോഹിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ… അതാ മുഖക്കുരു വന്നത്… “ അവൾ കിലു കിലെ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻെറ പിന്നിൽ നിന്ന് കെട്ടിപ്പിടിച്ചു അവനിലേക്ക് ചേർന്നു… അവളുടെ താടി അവൻെറ ഇടതു തോളിൽ അമർത്തി കണ്ണാടിയിലേക്ക് നോക്കി ചിരിച്ചു…