നാലുമണിപ്പൂക്കൾ

“സാരല്ല ടീച്ചറേ… ഇന്റെ കാര്യെന്തായി?” അവനത് ഇതുവരെ വിട്ടില്ലെന്ന് കണ്ട് അവൾക്ക് അതൊരു രസമായി തോന്നി.

“നിന്റെത് പറഞ്ഞൂല്ലോ അവരുടേതവര് പറയട്ടെ.. നീയെന്തിനാ വിഷമിക്ക്ണേ? സത്യത്തിൽ നിനക്കവളോട് ഇഷ്ടമുണ്ടോ?
നീ ടീച്ചറോട് പറയ്, സത്യം പറഞ്ഞാൽ ഇത്തവണത്തേയ്ക്ക് രണ്ടിനേം ഒഴിവാക്കാം.”

“ഉം… അതെ ടീച്ചറെ.”അവനത് പറഞ്ഞപ്പോൾ സംവൃതയ്ക്കുള്ളിലെവിടെയോ നീറ്റൽ‌ തോന്നി.. ‘തോന്നിയതാവാം’ എന്ന് കരുതി അവൾ സമാധാനിച്ചു.

“പ്രേമിക്കുന്നത് തെറ്റാണെന്നൊന്നും ഞാൻ പറയുന്നില്ല. പക്ഷേ, പഠിക്കുന്ന കാലത്ത് പഠിക്കണം. പ്രേമൊക്കെയായി നടന്നാലൊന്നും പഠിത്തം ശരിയാവില്ല. ഇനിയിത്പോലെ എന്റെ മുന്നിൽ കണ്ടാൽ ഞാൻ സത്യായിട്ടും പറയും. കേട്ടല്ലോ.. അതുകൊണ്ട് എല്ലാം വിട്ടേയ്ക്ക്.”

അവൾ ഇത്തിരി ചൂടായിത്തന്നെയാണ് ഫോൺ വെച്ചത്. അവൻ തൽക്കാലം സമാധാനമായ സ്ഥിതിക്ക് ഉറങ്ങാനായി മലർന്നു കിടന്നു.
അവൾക്ക് പക്ഷേ ഉറങ്ങാൻ കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ്പറ്റിയില്ല. ‘വേണ്ടായിരുന്നു. ഒരു കുട്ടിയോടും ദേഷ്യപ്പെടാറില്ല.ഇവനോടുമാത്രം ഒരു പ്രത്യേക ദേഷ്യം! ഇഷ്ടം കൂടുതൽ ഉള്ളത് കൊണ്ടാവും… അവളുടെ ദുർബല മനസ്സ് നീറിപ്പുകഞ്ഞു. ഒന്ന് ചാറ്റ് ചെയ്ത് സന്തോഷിപ്പിച്ച് കിടന്നുറങ്ങാമെന്ന് ചിന്തിച്ച്
അവളവന്റെ വാട്സപ്പിൽ താൻ കുഞ്ഞായിരുന്നപ്പോഴുള്ള പടമയച്ചു കൊടുത്തു.
“എങ്ങിനെയുണ്ട്? ഭംഗിയുണ്ടോ.”

“ഭംഗിയുണ്ട്.. ഇതാരാ ടീച്ചർ?”

“അതൊക്കെ പറയാം നീയിതെങ്ങനെയുണ്ടെന്ന് പറയ്” അവൾ താൻ പന്ത്രണ്ട് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ എടുത്ത മറ്റൊരു ഫോട്ടോ അയച്ചുകൊടുത്തു.

അത് സംവൃതയാണെന്ന് സംശയമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും തെറ്റിപ്പോയാലോ എന്ന് കരുതി പറഞ്ഞില്ല.

“സൂപ്പർ,നല്ല ഭംഗിയു‌ണ്ട്.”

അടുത്തത് കല്ല്യാണത്തുന് മുൻപെടുത്തതായിരുന്നു. “ഇത് കൊള്ളാമോ?”

അത് ടീച്ചറാണെന്നവന് ഉറപ്പായിരുന്നു. ഇപ്പഴ്ത്തെ സംഗീതച്ചേച്ചിയെ അനുസ്മരിപ്പിച്ച ചിത്രം “നല്ല സുന്ദരിയാണ്” എന്നതിൽ കുറച്ച് പറഞ്ഞാൽ അത് അനീതിയാവും. അവന്റെ കമന്റ് കണ്ട് ആവേശം മൂത്ത് അവൾ തന്റെ പുതിയ ചിത്രം കൂടി അയച്ചു കാത്തിരുന്നു.

“അംജദ്അലീ ഇതെങ്ങനെയുണ്ട്?”