Posted by നഗര ഹൃദയത്തില്‍ നിന്നും തെല്ലു മാറി ആ ബംഗ്ലാവിന്‍റെ ഗേറ്റ് കടക്കുമ്പോള്‍ ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചത് ആ നമ്പരില്‍ ആയിരുന്നു. ബംഗ്ലാ നമ്പര്‍ 136. ജുഹു ഒരല്പം ജിജ്ഞാസ തോന്നാതിരുന്നില്ല. അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ കാര്‍ പോര്‍ച്ചില്‍ എത്തിയിരുന്നു. അവിടെ ആഡംബര കാറുകളുടെ ഒരു നിര തന്നെയുണ്ട്‌. എല്ലാം ഒരേ നമ്പരില്‍ അവസാനിക്കുന്നു. 136
മേഡം എന്നെ പടികള്‍ കയറാന്‍ സഹായിച്ചു. അവരുടെ സെക്രട്ടറിയോ മറ്റോ ആണ്, ഒരു പെണ്‍കുട്ടി ഞങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചു ഒരു മുറിയില്‍ ഇരുത്തി. ആ സോഫയില്‍ എസിയുടെ കുളിരില്‍ മേഡത്തെ ചേര്‍ന്നിരിക്കുംപോള്‍ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ ഞാന്‍ കരുതിയിരുന്ന ചോദ്യങ്ങളൊക്കെ അലിഞ്ഞു പോയി. നിയന്ത്രണം വിടുകയാണോ എന്ന് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ വെറുതെ ആ മുറിയാകെ കണ്ണോടിച്ചു നോക്കി. ചുവരില്‍ ഒന്ന് രണ്ടു പെയിന്റിങ്ങുകള്‍. ആര്‍ക്കും ഒന്നും മനസ്സിലാക്കാത്ത തരത്തില്‍ ഉള്ളത്. കുറെ ചായങ്ങള്‍ കോരി ഒഴിച്ച് വച്ചിരിക്കുന്നു അത്ര തന്നെ.
ഞാന്‍ മേഡത്തോട് ചോദിച്ചു. “മേഡം ആ ചിത്രങ്ങളുടെ അര്‍ഥം എന്താ? “
മേഡം വെറുതെ ചിരിച്ചു. “അത് എനിക്കും അറിയില്ല. ലക്ഷ്മിക്കും അറിയില്ല. അവളുടെ അച്ഛന്‍റെ കളക്ഷനാ. കാശ് ചിലവാക്കാന്‍ എന്തെങ്കിലും മാര്‍ഗം വേണ്ടേ. “
മേഡം അവസാനത്തെ വാക്കുകള്‍ പതുക്കെ എന്‍റെ ചെവിയോടു ചേര്‍ന്നാണ് പറഞ്ഞത്. ആ തണുപ്പത്ത് അവരുടെ ചുടു നിശ്വാസം എന്നില്‍ വികാരത്തിന്റെ വേലിയേറ്റം സൃഷ്ടിച്ചു തുടങ്ങി.
അത് കണ്ടു കൊണ്ടാണ് ഡോ. ലക്ഷ്മി വന്നു ഞങ്ങള്‍ക്ക് എതിരെയുള്ള സോഫയില്‍ ഇരുന്നത്.
എന്റമ്മോ. എന്നാ ഫിഗര്‍. ഫോട്ടോയില്‍ കണ്ട പോലൊന്നും അല്ല. നല്ല ചുമ ചുമാ ഇരിക്കുന്നു. അവരുടെ ആ വേഷവും കൂടി ആയപ്പോള്‍ പിന്നെ എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ പെരുമ്പറ കൊട്ടാന്‍ തുടങ്ങി. തുടയില്‍ ഇറുകി പിടിച്ചു കിടക്കുന്ന ഒരു ചാര നിറത്തിലുള്ള ടൈറ്റ് സ്കേര്‍ട്ടും ഒരു വെളുത്ത ടീ ഷര്‍ട്ടും ആണ് വേഷം.
“ലക്ഷ്മീ.. ഇത് അനി“