മഞ്ഞുരുകും കാലം 8 [വിശ്വാമിത്രൻ]

ഞാൻ കതകു ചാരി അകത്തോട്ട് കയറി. കുളിമുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു.
ഇടുക്കികാരി ഷെറീന് ആണുങ്ങളുടെ ഇടുക്കിളോട്ടല്ല, പെൺപിള്ളേർടെ ഇടുക്കിലോട്ടാണ് കമ്പം എന്ന് പണ്ടെങ്ങോ ഒരു മദ്യസദസ്സിൽ ഞങ്ങടെ സീനിയർ ആയ രായണ്ണൻ പറഞ്ഞത് ഞാൻ ഓർത്തു.
കഞ്ചാവിന്റെ ലഹരിയിൽ പറഞ്ഞതാണെന്നാണ് ഞാനന്ന് വിചാരിച്ചത്.
ഒന്ന് ടെസ്റ്റ് ചെയ്യുന്നതിൽ തെറ്റില്ല.
കുളിമുറിയിൽ വെളിച്ചമുണ്ട്.
അജ്ഞയതാവാദി ആയ ഞാൻ ഒരുനിമിഷം പ്രാർത്ഥിച്ചു.
ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് ഒരു കുളി സീൻ. ദി സ്കൈ ഈസ് ദി ലിമിറ്റ്, എന്നാണല്ലോ.
ഓട്ടക്കാർ ഇരിക്കുന്നത്പോലെ ഞാൻ നിലത്തു മട്ട് കുത്തി. കതകിന്റെ പിടി മെല്ലെ അമർത്തി.
ഭാഗ്യം, ശബ്ദമുണ്ടാക്കാത്ത പിടി. നല്ല പിടി.
കുറച്ചു തുറന്നു. വാഷ് ബേസിൻ കാണാം. കുറച്ചുംകൂടി തുറന്നു. കക്കൂസ് കാണാം.
കുറച്ചും കൂടി തുറന്നു.
അത്യാവശ്യം പുതിയതും നല്ല ഹോട്ടലും ആയോണ്ട് കുളിക്കുന്ന മേഖലയും മറ്റാവശ്യങ്ങൾക്കുള്ള സ്ഥലവും തമ്മിൽ നിരപ്പിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്.
ഷെറീനെ ഭിത്തിയിലേക്ക് ചാരി നിർത്തിയേക്കുന്നു.
നനഞ്ഞ മുടി പാതി മുഖത്തെ മറച്ചിരുന്നു. അത്യാവശ്യം തടിയും ഉയരവുമുള്ള പെണ്ണാണ് ഷെറിൻ. അല്പം ചാടിയ വയർ. കുഞ്ഞു പൊക്കിൾകുഴി. വാഴപ്പിണ്ടി തുടകൾ. ഇടിഞ്ഞു തുടങ്ങിയ വല്യ കപ്ലങ്ങ മുലകൾ.
എന്നാലും ഈ ചെറിയ പ്രായത്തിൽ ഇത്രേം ഇടിഞ്ഞതോ.
“എന്തോരം കറവ നടന്നിട്ടുള്ള അകിടായിരിക്കും”
തന്നഡേയ് തന്നെ.
“കൊഴപ്പമില്ലാത്ത ചരക്ക് തന്ന, അല്ലെ?”
ഓ.
“അവള്കടെ താഴെ കുത്തിയിരുന്ന് ഗ്രഹണി പിടിച്ച ചെക്കന്മാർ ചക്ക കൂട്ടാൻ തിന്നുന്നത് പോലെ ആ ചക്ക ചോളപോലുള്ള കന്ത് മൂഞ്ചുന്നതാരാണെന്ന് നോക്കിക്കേ”
ആരാ?
“പണ്ട് കൊല്ലാതെ കോളേജി പടിക്കുന്നകാലത്ത് ഒരുത്തിയുടെ നടപ്പും കുണ്ടിയും നോക്കിയാ അവളേതാ, അവളെന്തിനാ പഠിക്കുന്നെ, അവളുടെ വീടെവിടാ എന്നുവേണ്ട സകലമാന ഡീറ്റൈൽസും അറിയാവുന്ന ഉണ്ടുമ്പുവിശ്വൻ തന്നല്ലോ നീ?”
അതൊക്കെ പണ്ടല്ലേ.
“നിനക്ക് ഈ പുറം ആരുടേതാണെന്ന് മനസ്സിലായില്ലേ”
ലോജിക്കലി, മറ്റേ പഞ്ചാബിയുടേത്.