അമ്മക്കുതിരയുടെ ഇന്ത്യന് സഫാരി 2 [പമ്മൻJR]
AMMAKKUTHIRAYUDE INDIAN SAFARI 2 AUTHOR PAMMAN JR
Previous Parts | Part 1 |
പടവലം വീട്ടിലെ പ്രഭാതം.
പ്രകൃതി രമണീമായ സ്ഥലം. ഉണരുമ്പോള് ബാലുവിന് ഉടുതുണിയില്ലായിരുന്നു, നീലുവിനും. സൂര്യകിരണം തടിജനാലയിലൂടെ ഉള്ളിലേക്ക് വന്നു. അതിനാല് ഇരുവര്ക്കും തെല്ലൊരുനാണം. നീലു അടിപ്പാവാടയും ബ്ലൗസുമെടുത്തണിഞ്ഞു. ബാലു മുണ്ടും ബനിയനും.
അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്ന നീലുവിനെ ഭവാനിയമ്മ അടിമുടിയൊന്ന് നോക്കി.
”എന്താ അമ്മേ ഇങ്ങനെ നോക്കണേ…” നീലു അതിശയത്തോടെ ചോദിച്ചു.
”നീയൊന്ന് നടന്നേ മോളേ…”
”എന്തിന്…”
”നിന്റെ അമ്മയല്ലേ പറയണേ… നടക്ക് മോളേ…”
”ഈ അമ്മയ്ക്കിതെന്താ കാലത്തേ…” അത് പറഞ്ഞ് നീലു വെള്ളം കോരാന് കുടവുമായാ കിണറിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. കാലുകള് അടുപ്പിച്ച് കുണ്ടികുലുക്കി നടന്നുനീങ്ങുന്ന നീലുവിനെ നോക്കി ഭവാനിയമ്മ മനസ്സില് പറഞ്ഞു… ”ങാ… അപ്പോളൊന്നും നടന്നില്ല… ആഹ്… അവന്റെ ആക്രാന്തമൊക്കെ തീര്ന്നതല്ലേ… അല്ല എന്നാലും ഇവള്ക്ക് ആക്രാന്തമൊന്നുമില്ലായിരുന്നോ…? ” ഭവാനിയമ്മ അതും ചിന്തിച്ച് തിളച്ചുവന്ന പാലിലേക്ക് തേയിയിട്ടു.
നീലു വെള്ളം കോരിക്കൊണ്ട് നില്ക്കുമ്പോള് പിന്നില് ബാലു വന്നു. സെറ്റി സാരിയുടെ ഇടയിലൂടെ നീലുവിന്റെ വെളുത്ത വയര്കാണാം.
”അളിയാ അമ്പലപ്പുഴ അമ്പലത്തിപോവാന് വരണേ…” നീലുവിന്റെ അനിയന് കുട്ടന് ആയിരുന്നു അത്.
”ഓ… ഞാനെങ്ങും വരണില്ല കുട്ടാ… തിരോന്തോരത്തെ അച്ഛനും അമ്മയും എന്ന് എന്നോട് മിണ്ടുന്നോ അന്നേ ഇനി ഞാന് അമ്പലത്തിലേക്കുള്ളു…”
ബാലചന്ദ്രന് തമ്പി നീലിമയെ വിവാഹം കഴിച്ചതില് അയാളുടെ വീട്ടുകാര്ക്ക് എതിര്പ്പുണ്ടായിരുന്നു. ഒന്നാമതേ തമിഴ്നാട്ടില് പോയി വിവാഹം കഴിച്ചത് അവര്ക്ക് ഇഷ്ടമല്ലായിരുന്നു. അതിന്റെ കൂടെ ഇപ്പോള് ഇങ്ങനെയും ഒരു വിവാഹം കഴിച്ചത് അവര്ക്ക് തീരെ സുഖിച്ചിട്ടില്ല.
നീലു വെള്ളം കോരിക്കഴിഞ്ഞു. അത് ഒക്കത്ത് എടുത്ത് അവള് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. അടുക്കളയിലെത്തിയപ്പോള് ഭവാനിയമ്മ കുടംവാങ്ങി താഴേക്ക് വെച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു….
”രണ്ടും രാത്രി കൂര്ക്കം വലിച്ചുറക്കമായിരുന്നു അല്ലേ…”
”പോ അമ്മാ… എന്താ ഈ പറേണത്…” നീലു നാണിച്ച് ചിരിച്ചു.
”ഹോ..പെണ്ണിന്റെയൊരു നാണം. ആദ്യരാത്രി കഴിഞ്ഞിട്ടും നാണം മാറിയില്ലേടീ മരപ്പട്ടീ…”
”പോ അമ്മാ അതെന്നാ ആദ്യരാത്രി കഴിയുമ്പോള് ഓട്ടോമാറ്റിക് ആയിട്ടങ്ങ് നാണോം മാറോ… ഹിഹിഹിഹി” നീലു ചിരിച്ചു.
”ചിരിക്കണ്ട ചിരിക്കണ്ട കണ്ണുകണ്ടാലറിയാം… ശരിക്കുറങ്ങീട്ടില്ലെന്ന്….”
”എന്റെ പൊന്നോ ഈ അമ്മേക്കൊണ്ട് തോറ്റൂ…”
”ഓ.. പിന്നെ എനിക്കൊന്നും അറിയൂല്ല…”