ബ്രഹ്മഭോഗം 4

Brahmabhogam Part 4 | Author : Master

Previous Parts

 

മാധവിയുടെ മുഖത്തേക്ക് കോപം ഇരച്ചുകയറുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു; കലിയിളകിയ കടലില്‍ തിരയടിച്ച് ഉയരുന്നതുപോലെ. രതിസുഖം ഒരു ഭ്രാന്തായി സിരകളില്‍ പാഞ്ഞുതുടങ്ങിയ സമയത്താണ് മൂപ്പിലാന്റെ വിളി! മാധവിയെന്ന യക്ഷി എന്റെ രക്തം ഊറ്റിക്കുടിക്കാന്‍ ദംഷ്ട്രകള്‍ കാട്ടിയ സമയത്തുതന്നെ. ഞാന്‍ വേഗം എഴുന്നേറ്റ് മാറിനിന്ന് ഇനിയെന്ത് എന്ന ശങ്കയോടെ അവളെ നോക്കി. എന്റെ ശരീരം കാമവും ഭയവും മൂലം വിറയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മാധവി കിടന്നുകൊണ്ടുതന്നെ ബ്ലൌസിന്റെ ഹുക്കുകള്‍ വലിച്ചടുപ്പിച്ച് കുന്നുകള്‍ പോലെ ഉയര്‍ന്നുന്തി നിന്നിരുന്ന മുഴുത്ത മുലകളെ അതിനുള്ളില്‍ വരിഞ്ഞുകെട്ടി. അഴിഞ്ഞുപോയിരുന്ന തോര്‍ത്ത് അരയിലെ ചരടില്‍ കൊളുത്തിയശേഷം അവളെഴുന്നേറ്റു. കാമാര്‍ത്തയായ പെണ്ണിന്റെ രൂക്ഷമായ രതിഗന്ധം അവളില്‍ നിന്നും കുമുകുമാ വമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

“എടീ നിന്നോടാ ചോദിച്ചത്. ആരാടീ അവിടെ? പാതിരായ്ക്ക് ആരെയാടീ നീ അവരാധിക്കാന്‍ വിളിച്ചു കേറ്റിയത്..പറയടീ കൂത്തിച്ചി…” നായരുടെ അലര്‍ച്ചവീണ്ടും. അത് ഇരുളില്‍ എവിടെയൊക്കെയോ തട്ടി പ്രതിധ്വനിച്ചു.

“വൃത്തികെട്ടവന്‍”

മാധവി ക്രോധാധിക്യത്തോടെ പല്ലുഞെരിച്ചു. അവള്‍ ആ വിരിഞ്ഞു വികസിച്ച ചന്തികള്‍ വെള്ളം നിറഞ്ഞ റബര്‍ ബോളുകള്‍ പോലെ തുളുമ്പിച്ച് ചടുലതയോടെ പുറത്തേക്ക് നടന്നു; എന്തിനെന്നറിയാതെ അവളുടെ ഗന്ധം വലിച്ചുകയറ്റി പിന്നാലെ ഞാനും. ഏതാനും വാതിലുകള്‍ ഇരുളിലൂടെ നിസ്സാരമായി കടന്ന് അവള്‍ നായരുടെ മുറിയിലേക്ക് കയറി. അവളുടെ പോക്കും ഭാവവും എന്നില്‍ വലിയതോതില്‍ ഭയമുളവാക്കിയിരുന്നു. കാമം മുറിപ്പെട്ട മദഭ്രാന്തിയായ പെണ്ണാണ്; എന്ത് ചെയ്യാനും മടിക്കില്ല അവള്‍. പ്രത്യേകിച്ചും ഇവളെപ്പോലെ നിറഞ്ഞ യൌവ്വനവും കത്തുന്ന ആരോഗ്യവുമുള്ള പെണ്ണ്. ഭയചകിതനായി ഞാന്‍ മുറിയുടെ പുറത്ത് മറഞ്ഞുനിന്നു.

ഉള്ളില്‍ക്കയറിയ മാധവി മുറിയിലെ ലൈറ്റ് പ്രകാശിപ്പിച്ചു. വലിയ വെളിച്ചമില്ലാത്ത മങ്ങിക്കത്തുന്ന ബള്‍ബിന്റെ വെട്ടത്തില്‍ കട്ടിലില്‍ കിടക്കുന്ന, പത്മനാഭന്‍ നായരെ ഞാന്‍ കണ്ടു. നാളുകളായി ക്ഷൌരക്കത്തി കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത അയാളുടെ മുടിയും താടിയും നീണ്ടുവളര്‍ന്നിരുന്നു. തൊട്ടുമുന്‍പില്‍ നിന്നിരുന്ന മാധവിയുടെ പിന്നഴകു നോക്കി ആ ഘട്ടത്തിലും ഞാനെന്റെ ലിംഗത്തില്‍ അമര്‍ത്തിത്തടവി. മടക്കുകള്‍ വീണ കൊഴുത്ത വയറിലൂടെ ഒഴുകുന്ന വിയര്‍പ്പ്. തോര്‍ത്തിന് കീഴെ കടിച്ചുതിന്നാന്‍ തോന്നുന്ന കണംകാലുകള്‍.

“എന്താ? എന്താ നിങ്ങക്ക് വേണ്ടേ..ങേ?” കോപം പരമാവധി നിയന്ത്രിച്ച് ശക്തമായി കിതച്ചുകൊണ്ട് മാധവി ചോദിക്കുന്നു.

“നിന്റമ്മേടെ പൂറ്..എന്നെ ഇവിടെ കെടത്തി ആരെക്കൊണ്ടാടീ നീ ഊക്കിച്ചത്..ങേ? ഞാനൊന്നും കേക്കത്തില്ലെന്നു വിചാരിച്ചോ നീ..കുണ്ണ കേറി ചെന്നപ്പം അവടെ ഒരു ഞരക്കം..” നായര്‍ രാത്രിയാണെന്ന് മറന്ന മട്ടില്‍ കോപാക്രാന്തനായി അലറി.

“ഭ നായെ. നിന്റെ തന്തയാടാ ഊക്കാന്‍ വന്നത്” മാധവി അട്ടഹസിച്ചു. നായരുടെ മുഖത്തേക്ക് ഭയവും കോപവും ഒരേപോലെ കയറിക്കൂടുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. കോപത്തോടെ, ഊക്കോടെ നിലത്ത് ചവിട്ടിക്കൊണ്ട് മാധവി തുടര്‍ന്നു:

“ഒന്നിനും കൊള്ളാത്ത ശവമേ.. നിന്നെ നോക്കാന്‍ ജീവിതം പാഴാക്കി നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ നീ ഒറങ്ങാനും സമ്മതിക്കത്തില്ല; അല്ലേടാ മുതുനായെ? കട്ടിലേന്നെഴുന്നേക്കാന്‍ വയ്യേലും അവന്റെ കുത്തിക്കഴപ്പ്..ബാക്കി ഒള്ളോര് ഒറക്കത്തില്‍ എന്തോ പറഞ്ഞേന് നീ കഥ മെനഞ്ഞ് ഒണ്ടാക്കും അല്ലേടാ..നീ വെറുതെ അല്ലടാ ഇങ്ങനെ കിടപ്പിലായിപ്പോയത്..മുടിഞ്ഞു പോകത്തേയുള്ളൂ നീ കാലമാടാ….” മാധവി ചീറ്റപ്പുലിയെപ്പോലെ ചീറിക്കൊണ്ട് അയാളെ പ്രാകി; രണ്ടുകൈകളും തലയില്‍ വച്ച്.