എന്നെ കണ്ടതും അവരെല്ലാം ഉമ്മറത്തേക്ക് വന്നു . അമ്മുമ്മയെ കണ്ടു ഞാൻ ചിരിച്ചു. വിനീതാന്റിയുടെ മൂത്ത സന്താനം ഹാളിൽ തന്നെ ഇരുന്നു. തക്കുടു എന്ന് ഞങ്ങൾ വിളിക്കുന്ന അദ്വൈത്. രണ്ടാമത്തവൻ അവിനാശ് . അവൻ വിനീതയുടെ ഒക്കത്തു തന്നെയുണ്ട് .
ഒരു ചുവന്ന സാരിയാണ് വിനീത ആന്റിടെ വേഷം. ചുവപ്പിൽ സ്വർണ നിറമുള്ള ഡിസൈനുകൾ സാരിയുടെ ചന്തം കൂട്ടുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഞാൻ ആദ്യമായി നുകർന്ന കക്ഷത്തിന്റെ ഉടമയുടെ വിയർത്ത കക്ഷത്തേക്കു തന്നെയാണ് എന്റെ കണ്ണ് ആദ്യം പാളിയത്.
വിയർത്തു ഇരുണ്ട ആ ചുവന്ന ഇറുകിയ ബ്ലൗസിന്റെ മൂലയിലേക്ക് ഞാൻ കണ്ണെറിഞ്ഞു . ആ കാഴ്ച കണ്ടതും നാലഞ്ച് വര്ഷങ്ങള്ക്കു മുൻപ് അവരുടെ ബ്ലൗസ് മണത്തുകൊണ്ട് വാണം വിട്ടതാണ് എനിക്ക് ഓർമവന്നത് . പിന്നീടും പലവട്ടം കണ്ടിട്ടും, അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പോയി താമസിച്ചിട്ടുമൊക്കെ ഉണ്ട് . അമ്മായി എന്ന സ്ഥാനവും , അവരോടുള്ള പേടിയും ബഹുമാനവും കൊണ്ട് ഞാൻ ഇതുവരെ അതിരു കടന്നു ഒന്നും അവർ കാൺകെ ചെയ്തിട്ടില്ല .
എന്നെ പറ്റി മാമൻ വീട്ടുകാർക്കൊക്കെ നല്ല അഭിപ്രായവുമാണ് .
“ആഹാ…നീ എവിടരുന്നെടാ കണ്ണാ “
അമ്മമ്മ നിറഞ്ഞ ചിരിയോടെ എന്റെ കൈക്കു കടന്നു പിടിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. വെള്ള സെറ്റ് മുണ്ടും സെറ്റ് സാരിയുംആണ് അമ്മമ്മയുടെ വേഷം . എന്നെ കണ്ണൻ എന്നാണ് മാമൻ വീട്ടുകാർ വിളിക്കുന്നത് .
ഞാൻ ;”ഞാൻ ചുമ്മാ പുറത്തൊന്നും പോയതാ അമ്മുമ്മേ “
ഞാൻ ചിരിയോടെ അവരെ ചേർത്ത് പിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
അമ്മുമ്മ ;”ഹാ..”
അമ്മുമ്മ മൂളി.
ഞാൻ വിനീതാന്റിയെ നോക്കി.
അവരെന്നെ നോക്കി ചിരിച്ചു.
ആ പാൽപ്പല്ലുകൾ കാട്ടിയുള്ള ചിരി മനോഹരമാണ് എന്നതിനേക്കാൾ ആകര്ഷണീയമാണ് എന്ന് പറയുന്നതാകും ശരി. ഒക്കത്തു രണ്ടാമത്തെ സന്താനം ഉണ്ട്. അവിനാശ് . അപ്പൂസ് എന്ന് വിളിക്കും !