അബ്രഹാമിന്റെ സന്തതി [സാദിഖ് അലി]

ഗൾഫിലെ എന്റെ ഏറ്റവും അടുത്ത സുഹൃത്തായിരുന്നു ജാഫർ.

അവൻ ഹൗസ് ഡ്രൈവറായി ആണു ഗൾഫിലേക്കെത്തിയത്.. പിന്നീട് ഞാനുമായി സുഹൃത്താവുകയായിരുന്നു..
പിന്നീട് എന്റെ സൂപ്പർ മാർക്കറ്റിൽ അവനു നല്ല ശമ്പളത്തിൽ ജോലിയും കൊടുത്തു..

മിക്കവാറും ആറു ഏഴ് മാസത്തിലൊരിക്കൽ ഞാൻ നാട്ടിൽ പോകുമായിരുന്നു.. രണ്ട് മൂന്ന് മാസം അവിടെ നിക്കുകയും ചെയ്യും.

കഴിഞ്ഞ തവണ നാട്ടിൽ പോയപ്പോൾ ജാഫർ , അവന്റെ വീട്ടിലേക്കായി എന്റെ കൈയ്യിൽ തന്നുവിട്ട കുറച്ച് സാധനങ്ങളടങ്ങിയ രണ്ട് പൊതികളിൽ ഒന്ന് അവന്റെ വീട്ടിലേക്കും മറ്റൊന്ന് അവന്റെ ഭാര്യക്കുള്ളത് ആയതിനാൽ ഭാര്യ വീട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ കൊടുക്കാനുള്ളതും ആയിരിന്നു..

ഞാൻ നാട്ടിലെത്തി ഏതാണ്ട് ഒരു മാസത്തിനുള്ളിൽ തന്നെ അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഞാൻ ഒരു പൊതി എത്തിച്ചിരുന്നു..

പിന്നീട് മറ്റ് പല തിരക്കുകളും കാരണം തിരിച്ച് ഇങ്ങോട്ട് കയറുന്നതിന്റെ തലേദിവസമായിരുന്നു ഞാൻ നാദിയാടെ വീട്ടിൽ പോയത്(നാദിയ, ജാഫറിന്റെ ഭാര്യ)

പോകുന്ന അന്ന് രാവിലെ,

ഞാൻ ഫോണെടുത്ത് നാദിയനെ വിളിച്ചു..

“ഹലൊ .. നാദിയ”
മറുതലക്കൽ നാദിയാ
“ആ ഇക്കാ”..

” ഞാനിന്ന് അങ്ങോട്ട് വരുവാ”

‘ആ പോന്നൊ.. ഞാൻ ഇവിടെ തന്നെയുണ്ടാകും..”.
ഞാൻ പുറപെട്ടു..
ജാഫറിന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ളത്രയും ദൂരം നാദിയയുടെ വീട്ടിലേക്കില്ല.
ഒരു നാല്പത് കിലോമീറ്ററോളം വരും..
സ്തലവും മറ്റ് ഡീറ്റൈൽസുമെല്ലാം നേരത്തെ കിട്ടിയിരുന്നു.. ഏതാണ്ട് ഒരു മാസമായിട്ട് നല്ല ചാറ്റിങ്ങ് ആയിരുന്നല്ലൊ!..

ആദ്യമൊക്കെ ഒന്ന് കളിക്കണമെന്നാണു തോന്നീയിരുന്നത്.. പിന്നീട് അവളുമായുള്ള ചാറ്റിങ്ങിൽ മറ്റെന്തെക്കൊയൊ ആയി..
അവളുടെ കൊഞ്ചിയുള്ള സംസാരശൈലിയും നിഷ്കളങ്കമായ കുണുങ്ങിയുള്ള ചിരിയും പാലാക്കാടൻ ടെച്ചുള്ള അവളുടെ സംസാരവും എനിക്ക് മറ്റൊരു അനുഭൂതിയാണു സമ്മാനിച്ചത്..

“എന്തായാലും അവളെയൊന്ന് കാണാലൊ” ഞാൻ മനസിലോർത്തുകൊണ്ട് കത്തിച്ചുവിട്ടു..
ഇടക്ക് നിർത്തി അവൾക്കും ഉമ്മാക്കും കുറച്ച് ഡ്രെസ്സും കുറച്ച് പലഹാരങ്ങളും വാങ്ങി.

ഏതാണ്ട് അവൾ പറഞ്ഞ സ്തലമെത്തിയപ്പോൾ ഞാനവളെ വിളിച്ചു..

“ആ നാദിയാ… ഞാൻ ദേ..എത്തി..”