“ടിംഗ്ടോഗ്..”
ഇതാരാ ഈ രണ്ട് മണിക്കെന്ന് കരുതി വാതിൽ തുറന്നപ്പോൾ ഇതാ.. ആശ നിൽക്കുന്നു!.
അച്ചന് ഒരേ സമയം സന്തോഷവും പേടിയും തോന്നി.
ചുവപ്പിൽ പച്ച ബോഡറുള്ള ഒരു ബ്ളൗസും മിഡിയുമിട്ട് കുളിച്ച് പൗഡറിട്ട് സുന്ദരിയായി വന്നിരിക്കുന്നു. കൈയ്യിൽ പതിവ് പോലെ ഒരു റോസാപ്പൂവുമുണ്ട്.
“ഹ.. ആശയോ..എന്താ നേരത്തേ വന്നത്”
“ഒന്നുമില്ല ച്ചാ..,മമ്മി പറഞ്ഞു..,നേരത്തേ
പോയിട്ട് വരാൻ … നേരം വൈകിയാൽ
അച്ചന് ബുദ്ധിമുട്ടായാലോ.. എന്ന്”
“ഏയ് എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ലാശേ… അവിടെ വരെ കൊണ്ട് വിടാനല്ലേ…”
“അത് ഞാൻ പറഞ്ഞു നോക്കിയ ച്ചാ.. പക്ഷെ….” ആശ എന്തോ നഷ്ടപ്പെട്ട പോലെ മമ്മിയോടുള്ള ദേഷ്യത്തിൽ മുഖം വക്രിച്ച് കാണിച്ച് കൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.
“ഓ..പോട്ടെ… മോളു… അതുകൊണ്ട് ‘പഠിക്കാൻ’ നേരം കുറേ കിട്ടീലേ നമുക്ക്”
അച്ചൻ വാത്സല്യം ഭാവിച്ച് പൂവിൽ തൊടാനെന്ന പോലെ ആ നീണ്ട വിരലുകളിൽ തൊട്ടു തലോടി.
“ഓ..ഇത്രേം നേരം പഠിക്കാനൊക്കെ പറ്റുമോ … അച്ചാ..” തൊടണ്ട പോലെ തൊടാനറിയാവുന്ന അച്ചന്റെ സ്പർശന സുഖത്തിൽ ആശയുടെ ദേഷ്യമൊക്കെ പോയി.
““പഠിത്തത്തിനിടയിൽ.. നേരം പോവാൻ..നമുക്ക് അന്നത്തെ പോലെ സിനിമയൊക്കെ കണ്ടിരിക്കാം മോളു””
ആശയുടെ തോളിൽ കൈയ്യിട്ട് വാത്സല്യത്തോടെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് അച്ചൻ
റൂമിലേക്ക് കയറി വാതിലടച്ചു.
“മും…” അന്ന് കിട്ടിയ തഴുകലോർത്ത് ആശ നാണത്തോടെ ചിരിച്ചു.