വല്ല്യ പ്രശ്നം ഒന്നുമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് ഞാൻ പിറ്റേന്ന് തൊട്ട് തന്നെ കോളേജിലേക്ക് പോയി…………
ഞാൻ അജ്മലിനെ ഒന്ന് കാണാനും നന്ദി പറയാനും തീരുമാനിച്ചു………..
ഞാൻ അവനെ കാത്തിരുന്നു………
പക്ഷെ അവൻ വന്നതേയില്ല………
പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങളിലും അവനെ കാണാതായി തുടങ്ങി………..അവൻ കോളേജിലേക്ക് വന്നില്ല………..
ഞാൻ എന്നും കോളേജിലേക്ക് ചെല്ലുമ്പോളും അവനെ കാണാൻ കൊതിക്കും പക്ഷെ അവൻ മാത്രം എന്റെ മുന്നിൽ വന്നതേയില്ല………..
നാലഞ്ചു ദിവസം കഴിഞ്ഞു ഞാൻ രാവിലെ കോളേജിലേക്ക് സ്കൂട്ടിയിൽ പോവുക ആയിരുന്നു………..പെട്ടെന്ന് എന്റെ ഓപ്പോസിറ്റ് അജ്മൽ പോകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു…………
പതിവില്ലാതെ അവനെ കാണാൻ ഒരു വൃത്തിയുണ്ട്…………അവൻ മുടിയൊക്കെ ഒന്ന് ചീകിയിട്ടുണ്ട്………….ഞാൻ അവന് പിന്നാലെ വണ്ടി തിരിച്ചു………..
അവൻ വണ്ടി ഒരു പള്ളിയിലേക്ക് കയറ്റി………പിന്നാലെ ഞാനും കയറി…………അവനുമായി ഞാൻ ഒരു നിശ്ചിത അകലത്തിൽ ആയിരുന്നു…………..
അവൻ ബൈക്കിൽ നിന്ന് ഒരു പൂച്ചെണ്ട് എടുത്തു………..എന്നിട്ട് പള്ളിയുടെ നേരെ നടന്നു………
എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല……….ഞാൻ പിന്നാലെ ചെന്നു………….
അവൻ പള്ളിയിലേക്കല്ല പോയത്………..
അവൻ തിരിഞ്ഞ് പള്ളിക്കാട്ടിലേക്ക്(കബറിടങ്ങളിലേക്ക്) കയറി…………..
ഞാൻ ഒന്ന് ഭയന്നു………. പക്ഷെ ഞാൻ പിന്നാലെ പോകുന്നത് അവസാനിപ്പിച്ചില്ല………..
അവിടം ആകെ കാടുപിടിച്ചിരുന്നു………..
അവൻ അവിടേക്ക് നടന്നു……….
ഞാനും…………
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ എന്റെ കാഴ്ച്ചയിൽ നിന്നും മറഞ്ഞു…………
ഞാൻ അവനെ തിരഞ്ഞു…………
കുറച്ചു തിരഞ്ഞുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവൻ ഒരു കബറിടത്തിന് മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു………….
ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു…….
അജ്മൽ പൂച്ചെണ്ട് ആ കബറിടത്തിൽ വെച്ചു………..
ഞാൻ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു……….
അവൻ എന്തൊക്കെയോ ആ കബർ നോക്കി പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു………….
അവൻ ഇരിക്കുന്നതിന് പിന്നിലായി ഒരു മരം നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു……….ഞാൻ അതിന് പിന്നിൽ നിന്നിട്ട് അവൻ എന്താ ചെയ്യുന്നത് എന്ന് വീക്ഷിച്ചു………….
“എന്നെക്കൊണ്ട് ആവുന്നില്ലെടി……….ഒന്നിനും……….എനിക്ക് ഒന്നിനും ആവുന്നില്ല……..ഒന്നിനും………….നശിച്ചു……..എല്ലാം………..എന്നിലുള്ളതെല്ലാം…………നല്ലതെല്ലാം……..എല്ലാം പോയി…………നീ എന്താ പറഞ്ഞെ………..ചിരിക്കണം ന്ന് ല്ലേ………..എന്നും………..എന്നും ചിരിക്കണം ന്ന് ല്ലേ………….എന്നെ കൊണ്ട് ആവുന്നില്ല…………..എനിക്കൊന്ന്………..എനിക്കൊന്ന് മനസ്സറിഞ്ഞു…ചിരിക്കാൻ പോലും ആകുന്നില്ല…………ചിരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോ…….എന്റെ കവിൾ വേദനിക്കാണ്……..