അവരുടെ രാവുകൾ [ടീസർ] [ഉടയോൻ]

ങും.. പോയിട്ട് ഉച്ചയ്ക്ക് മുന്പ് ഇങ്ങോട്ട് പോരണം..

ങാ… മൊബൈലിൽ നിന്നും കണ്ണെടുക്കാതെ മറുപടി വന്നു..

ഒരാൾ കമ്പ്യൂട്ടറിൻ്റെ മുന്നിലാണെങ്കിൽ മറ്റൊരാൾ മൊബെലിൻ്റെ മുന്നിൽ, രണ്ടും കണക്കാണ്, മനസ്സിൽ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ എൻ്റെ റൂമിലേക്ക് നടന്നു…

ഏകദേശം പത്തേ കാലോടെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി.. ഞായറാഴ്ച ആയതുകൊണ്ടാവണം വലിയ ട്രാഫിക് ഒന്നും ഇല്ല, മുഹൂർത്തം പതിനൊന്ന് മണിക്കാണ് എന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്, കൃത്യം ആ സമയത്തോട് അടുത്ത് എത്തിയാൽ മതി, നേരത്തേ ചെന്നിട്ടും വലിയ കാര്യം ഒന്നും ഇല്ല. ഞാൻ പതിവിലും സാവധാനം വണ്ടി ഓടിച്ചു.

പോകുന്ന വഴിയിൽ ഇടയ്ക്ക് ഒരു കടയിൽ നിറുത്തി അവൻ പറഞ്ഞ മാഗസിൻ മേടിച്ച് വണ്ടിയിൽ വച്ചു, തിരിച്ച് വരുമ്പോൾ എങ്ങാനും മറന്നാലോ… പത്തേ മുക്കാലിനോട് അടുക്കെ കല്യാണ വീട്ടിൽ എത്തി.

ചടങ്ങുകളെല്ലാം പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും നേരത്തേ കഴിഞ്ഞു, പരിചയക്കാർ വളരെ കുറവാണ്, കല്യാണത്തിന് വിളിച്ചു – വന്നു എന്നല്ലാതെ വീട്ടുകാരുമായ കാര്യമായ ബന്ധം ഒന്നും ഇല്ല, അപ്പോൾ പിന്നെ ആദ്യത്തെ പന്തിയിൽ ഇരുന്നാലും എന്താ കുഴപ്പം. രണ്ടാമത്തെ പന്തിയിൽ ഇരിക്കാം എന്നു വിചാരിച്ചാൽ ചിലപ്പോൾ അവിടെ തന്നെ നിക്കണ്ടി വരു അവസാനം വരെ. പെട്ടന്ന് കഴിച്ച് വീടു പറ്റാം.. ഞാൻ ആദ്യ പന്തിയിൽ തന്നെ സ്ഥാനം പിടിച്ചു…

ഭക്ഷണം കഴിച്ചു  കഴിഞ്ഞ് ചെക്കനോടും പെണ്ണിനോടും യാത്ര പറഞ്ഞ ശേഷം തിരികെ ഇറങ്ങി.

വേഗം വീട്ടിലെത്തണം, വീട്ടിൽ ചിലപ്പോൾ അവൻ തനിച്ചേ കാണൂ, അവൾ കൂട്ടുകാരിയുടെ കൂടെ ഒക്കെ കറങ്ങി ഇനി എപ്പോഴാ വരിക എന്ന് ആർക്കറിയാം, ഞാൻ കൂടി ഇല്ലെങ്കിൽ ചിലപ്പോൾ അവൻ ഒന്നും മര്യാദയ്ക്ക് കഴിക്കില്ല, ഗെയിമും കളിച്ച് കമ്പ്യൂട്ടറിൻ്റെ മുന്നിൽ ഇരുന്നാൽ പിന്നെ ചെക്കന്  ഭക്ഷണവും വെള്ളവും ഒന്നും വേണ്ട, ചേച്ചിയാണെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടെന്താ, അവൾക്ക് അവളുടെ അനിയൻ്റെ കാര്യങ്ങളിൽ ഒന്നും ഒരു ശ്രദ്ധയും ഇല്ല, ഒന്നുകിൽ കതകടച്ച് മുറിയിൽ തന്നെ, അല്ലെങ്കിൽ വല്ല കൂട്ടുകാരുടേയും കൂടെ കറക്കം, കൂട്ടുകാരി എന്നൊക്കെ നമ്മളോട് പറയും, ഇനി കൂട്ടുകാരൻ്റെ കൂടെ അല്ല കറക്കം എന്ന് ആര് കണ്ടു… ങും… ഇന്നത്തെ കുട്ടികളുടെ ഒരു കാര്യം….

ഞാൻ വരുമ്പോൾ പ്രതീക്ഷിച്ചപോലെ വീട്ടിൽ രണ്ടുപേരുടേയും അനക്കമൊന്നും ഇല്ല, പെണ്ണിൻ്റെ വണ്ടി പക്ഷേ പുറത്ത് ഉണ്ട്… മുറിയിൽ തന്നെ ആയിരിക്കും രണ്ടും, വല്ലതും കഴിച്ചോ ആവോ? ഞാൻ മനസ്സിൽ ഓർത്തു. ഓ… അവൻ പറഞ്ഞ മാഗസിൻ, അത് മറന്നു, അത് കൈയ്യോടെ അങ്ങ് കൊടുത്തേക്കാം, വണ്ടിയിൽ മറന്നു വച്ച മാഗസിനും എടുത്ത് അവൻ്റെ മുറിയിലേക്ക് ഞാൻ നടന്നു.

ങും, കമ്പ്യൂട്ടറിൽ നിന്നും എന്തൊക്കെയോ ഒച്ചകൾ കേൾക്കുന്നുണ്ട്, രാവിലേ മുതൽ അതിൻ്റെ മുൻപിൽ തന്നെ ആയിരിക്കും ചെക്കൻ. വാതിൽ ലോക്ക് ചെയ്തിട്ടില്ല, ഞാൻ പതിയെ ഡോർ തുടന്ന് അകത്തേക്ക് കടന്നു.

അകത്തു നടക്കുന്ന കാഴ്ച കണ്ട് ഞാൻ ഞെട്ടി, എന്താണ് ഞാൻ ഈ കാണുന്നത്..? എനിക്കാകെ തല ചുറ്റുന്നതു പോലെ തോന്നി, എന്തു ചെയ്യണം, എന്തെങ്കിലും പറയാൻ നാവും പൊങ്ങുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ തന്നെ എന്തു പറയാൻ, സ്വന്തം