Posted by ഇറങ്ങുമ്പോഴേക്കും ഒരുപാട് ലേറ്റ് ആവില്ലേ..? സോണിയമോൾക്കു നാളെ സ്‌കൂളിൽ പോവണ്ട, എന്നാലും വാവച്ചിയേം കൊണ്ട് രാത്രി പുറത്തു പോയാൽ അവൾക്കു വല്ല അസുഖവും വരും… ചെറിയ കുഞ്ഞല്ലേ..?”
അവളുടെ ഉത്തരം കേട്ട് ജയരാജ് ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
ജയരാജ്: “അതിനു നമ്മൾ ആരെയും കൂട്ടുന്നില്ലല്ലോ… ഞാനും എന്റെ മോളും മാത്രം പോകുന്ന കാര്യമാ ഞാൻ പറഞ്ഞത്….”
സ്വാതിക്കതു കേട്ട് ആശ്വാസവും അതോടൊപ്പം അൽപ്പം സങ്കടവും തോന്നി… ആശ്വാസം, കുറച്ചു നാളിനു ശേഷം മോളോടൊപ്പം സ്കൂളിലേക്കല്ലാതെ പുറത്തോട്ട് ഒന്നു ഇറങ്ങാമല്ലോ എന്നതിലും.. സങ്കടം അവർക്കെല്ലാവർക്കും കൂടിയൊന്നു പോകാൻ കഴിയുന്നില്ലല്ലോ എന്നോർത്തിട്ടും… എങ്കിലും വീണ്ടും ഒന്നു ചിന്തിച്ചപ്പോൾ അവൾക്കു സന്തോഷം തോന്നി.. അങ്ങനെയൊരു യാത്ര പിന്നെയാവാം… തൽക്കാലം ഇവിടെ കുറച്ചു പേർ ആഗ്രഹിച്ചതു പോലെ താനും ജയരാജേട്ടനും മാത്രമായി ഒരു യാത്ര നടത്തിയിട്ടു വരാമെന്നവൾ ഉറപ്പിച്ചു… എന്നാലും അയാളോട് പൂർണസമ്മതം അറിയിക്കുന്നതിനു മുന്നേ വീണ്ടും അവളുടെ മുഖം ആശങ്കയിലായി….
സ്വാതി: “പക്ഷേ അൻഷുൽ…”
അവന്റെ പേര് കേട്ടതും ജയരാജിന്റെ മുഖത്തു വരുന്ന ദേഷ്യമവൾ ശ്രെദ്ധിച്ചു…
ജയരാജ്: “നിന്നോടിനിയും എത്ര തവണ പറയണം സ്വാതി..?? അവനെ പറ്റി ചിന്തിക്കേണ്ട എന്ന്… നിന്റെ മുഖത്തേക്കു നേരെയൊന്നു നോക്കാൻ പോലും അവനു ധൈര്യമില്ല… നീ വിഷമിക്കേണ്ട, അവന്റെ കാര്യം ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം…’
ജയരാജിന്റെ ദേഷ്യം കണ്ട സ്വാതി അയാളുടെ കവിളിൽ കൈ വെച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
സ്വാതി: “ദേഷ്യപ്പെടല്ലേ… ശെരി, അൻഷുലിനെ വിടാം.. പക്ഷെ കുഞ്ഞിമോളെ എന്തു ചെയ്യും..? അവളെങ്ങാനും വീണ്ടും എഴുന്നേറ്റ് കരഞ്ഞാൽ..?”
ജയരാജ് ഒരു നിമിഷം ചിന്തിച്ചു, എന്നിട്ടു പറഞ്ഞു…
ജയരാജ്: “ഒരു വഴിയുണ്ട്… നിന്റെ പാല് കറന്നു കുപ്പിയിലാക്കി വെക്കാം.. എന്നിട്ടു അൻഷുലിനോട് കുഞ്ഞ് എഴുന്നേറ്റാൽ കൊടുക്കാൻ പറയാം… അഥവാ മോള് വീണ്ടും കരയുകയാണ് എങ്കിൽ നമ്മളെ ഫോണിൽ വിളിക്കാൻ പറയാം.. ഉടനെ തന്നെ മടങ്ങി വരുകയും ചെയ്യാം, എന്തെ..?”
അതു കേട്ട് സ്വാതി വീണ്ടും ചോദിച്ചു….
സ്വാതി: “സോണിയ…”
ജയരാജ്: “സോണിയമോള് ഉറങ്ങുവല്ലേ… അഥവാ അവൾ അപ്പോഴേക്കും എഴുന്നേറ്റാൽ.. നമ്മൾ എന്തെങ്കിലും അത്യാവശ്യത്തിനു പോകുവാ, വരുമ്പോ ചോക്ലേറ്റ് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു തരാമെന്നു പറഞ്ഞവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാം…”
താൻ ഉയർത്തുന്ന ഓരോ തടസത്തിനും പ്രതിവിധി കാണുന്ന തന്റെ ‘പുരുഷ’ന്റെ ആഗ്രഹത്തിനോട് പിന്നെയും വേണ്ട എന്ന് പറയാൻ അവൾക്കായില്ല… ഒടുവിലവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
സ്വാതി: “ശെരി… എങ്കിൽ നമുക്ക് പോവാം…”
അവളുടെ മുഖത്തെ ചിരിയും ഉത്തരവും കണ്ടു ജയരാജ് പറഞ്ഞു…
ജയരാജ്: “ഉം.. പോകുമ്പോൾ പുതിയ അടിവസ്ത്രമിട്ടാൽ മതി.. കേട്ടല്ലോ…”
അവൾ അതിനും ചിരിയോടെ തന്നെ തല കുലുക്കി സമ്മതിച്ചു….
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ വാവച്ചി പാല് കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞ് ഉറങ്ങി… സ്വാതി മെല്ലെ കുഞ്ഞിനെ തൊട്ടിലിൽ കിടത്താൻ പോയപ്പോൾ ജയരാജ് കട്ടിലിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് നിലത്തിറങ്ങി മേശയുടെ മുകളിൽ വെച്ചിരുന്ന ബോട്ടിലെടുത്തു ബാത്റൂമിലേക്കു ചെന്ന് അതു നല്ല പോലെ കഴുകിയിട്ടു വന്നു.. അയാളാ വാതിൽ തുറന്ന ശബ്ദമാണ് അൻഷുൽ ആ സമയം അടുക്കളയിൽ ഇരുന്നു കേട്ടത്…