” അങ്ങേർക്കു ഈ കണ്ണാടിയിൽ എത്ര നോക്കിയാലും തൃപ്തി ആവില്ല മക്കളെ…..അഴകിയ രാവനാണെന്നാ വിചാരം…നിങ്ങൾ ഇങ്ങോട്ട് ഇരിക്ക്….”
ശബരിയുടെ ആക്കൽ കണ്ടുകൊണ്ടു വന്ന അമ്മ പിന്നിൽ നിന്നും ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞപ്പോൾ സത്യത്തിൽ അച്ഛനെക്കാൾ ചമ്മിയത് ശബരിയാണ് ……..ഞങ്ങൾ അവിടെയുള്ള കസേരയിലും തിണ്ണയിലും ഓരോ സ്ഥലത്തായി ഇരുന്നു…..അമ്മു തിണ്ണയിൽ എന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു….
” അസൂയ….!! ഇവൾക്ക് വയസ് കൂടുന്തോറും എന്നോട് അസൂയ കൂടി വരുവാണ് കണ്ടില്ലേ…?? ”
അച്ഛൻ കണ്ണാടി മാറ്റിവെച്ചു പിന്നിലേക്ക് അമ്മയെ നോക്കികൊണ്ട് പറഞ്ഞു….പിന്നെ എണീറ്റു ഞങ്ങൾക്ക് അഭിമുഖമായി കസേരയിൽ ഇരുന്നു…അമ്മ ചായ ഉണ്ടാക്കട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞു ഉള്ളിൽ പോയി…അത് കേട്ടപ്പോൾ അമ്മുവും കൂടെ ഓടി
” ഇയാൾ ഇപ്പൊ ഇവിടില്ല ല്ലേ …?? , എങ്ങനുണ്ട് പഠിത്തമൊക്കെ …?? ”
അച്ഛൻ ശബരിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു….
” കുഴപ്പല്ലാണ്ട് പോകുന്നു മാമാ…..ചെറിയൊരു ലീവ് കിട്ടിയപ്പോൾ ഒന്ന് ഓടിപ്പിടിച്ചു വന്നതാണ്….”
അവൻ വളരെ താഴ്മയായി പറഞ്ഞു…ഹോ എന്തൊരു വിനയം എന്റെ ദൈവമേ..!!
” കൃപക്ക് സുഖം തന്നെയല്ലേ….എന്തൊക്കെയ അവളുടെ വിവരങ്ങൾ ..?? ”
ശബരി വീണ്ടും നിഷ്കളങ്കമായി ചോദിക്കുന്നു….എന്റെ കിളി പോയി…ഇവൻ ഈ പരനാറി കൃപ എന്നോക്കെ പറയുന്നത് ആദ്യമായിട്ടാണ് ഞാൻ കേൾക്കുന്നതെന്നു തോന്നുന്നു……..അല്ലാത്ത എപ്പളും …..മോൾ , …… എന്നൊക്കെയുള്ള ഓമനപ്പേരാണ് വിളിക്കാറുള്ളത്…..
” ഓഹ് , അവൾ അങ്ങനെ പോണുണ്ട് , പഠിച്ചു പഠിച്ചു ജീവിക്കാൻ മറക്കുമോന്നുള്ള പേടിയാണ് ഇപ്പൊ…..”
അച്ഛൻ നോട്ടം മാറ്റി കുറച്ചു വിഷമത്തോടെ പറഞ്ഞു…
” അവൾ പഠിക്കാൻ പണ്ടേ മിടുക്കിയാണല്ലോ…..അപ്പൊ അക്കാര്യം no പ്രോബ്ലം…ഇങ്ങോട്ട് എപ്പഴ വരാറ്…?? ”
അവൻ അതിന്റെ മേലെ ഈ ചോദ്യം ചോദിച്ചു….
” വരാറൊന്നും ഇല്ല മോനെ , വിളി തന്നെ വല്ലപ്പോളും മാത്രം…….ഒരു പ്രായമായാൽ പിന്നെ മക്കൾക്കു അച്ഛനമ്മമാരൊക്കെ അധികപ്പറ്റാവുമായിരിക്കും…..”
വിദൂരമായേതോ ദിക്കിലേക്ക് നോക്കി അച്ഛൻ പതിയെ അത് പറയുമ്പോൾ എന്റെയും ശബരിയുടെയും തല താനെ കുനിഞ്ഞു……പറയാൻ പറ്റാത്ത എന്തോ ഒരു വിഷമം നെഞ്ചിൽ കുടുങ്ങിക്കിടന്നു……കൃപയെ ഉദേശിച്ചു