വേശ്യായനം 10 [വാല്മീകൻ]

Posted by

“ഉമ്മയില്ലേ ഇവിടെ?” വേലായുധൻ ശബ്ദമുയർത്താതെ ചോദിച്ചു?.

 

“ഇല്ല. നാളെയേ വരൂ. അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ അസീസ് കിടക്കുന്നുണ്ട്. എനിക്ക് കൂട്ടുകിടക്കാൻ വിട്ടതാ.” സലീന പറഞ്ഞു.

 

“ആര്? ആ കുണ്ടനോ?” വേലായുധൻ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു.

 

“അങ്ങനെ പറയല്ലേ, അവൻ ഒരു പാവമാ.” സലീന വേലായുധൻ്റെ കൈക്ക് പതുക്കെ അടിച്ചു.

 

“ആ.. അവനായതോണ്ട് സമാധാനം. നിന്നെ ഒന്നും ചെയ്യില്ലല്ലോ.” ഇത് പറഞ്ഞ് അവൻ സലീനയെ വീണ്ടും കെട്ടിപ്പിടിച്ച് ചുണ്ടിൽ അമർത്തി ചുംബിച്ചു.

 

രണ്ടുപേരും കുറെ നേരം കരപരിലാളനകളിൽ മുഴുകി. സലീനയുടെ പൂറാകെ നനഞ്ഞു കുതിർന്നിരുന്നു. വേലായുധൻ കൂടുതലൊന്നും ചെയ്യാത്തതിൽ അവൾക്ക് നിരാശ്ശയുണ്ടായിരുന്നു.

 

“ഇത് കണ്ടോ.. ഞാനെന്താ കൊണ്ടുവന്നതെന്ന്?” വേലായുധൻ ഒരു പൊതിയിൽ നിന്നും ഒരു ക്യാമറ പുറത്തെടുത്തു കാണിച്ചു.

 

“ഇതെന്തിനാ ഇപ്പൊ ഇവിടെ കൊണ്ട്  വന്നത് ?” സലീന ചോദിച്ചു.

 

“എൻ്റെ മുത്തിൻ്റെ ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ”

 

“അയ്യടാ… എൻ്റെ ഫോട്ടോ അങ്ങനെ എടുക്കേണ്ട” സലീന ചിണുങ്ങി.

 

“എൻ്റെ ചക്കരയല്ലേ. എനിക്ക് എപ്പോളും കണ്ടോണ്ടിരിക്കാനാ.” വേലായുധൻ അവളെ നിർബന്ധിച്ചു.

 

“അയ്യേ, ഈ ഡ്രെസ്സിൽ പറ്റില്ല. ഇത് നൈറ്റി അല്ലെ.” സലീന വീണ്ടും എതിർത്തു.

 

“എൻ്റെ  മോളെ, ഇതൊക്കെ മതി. നിന്നെ ഏതു ഡ്രെസ്സിൽ കാണാനും എനിക്കിഷ്ടമാ.”

 

വേലായുധൻ്റെ ഒരുപാട് നേരത്തെ പരിശ്രമങ്ങൾക്കൊടുവിൽ സലീന സമ്മതിച്ചു. അവൾ വേഗം ഒരു തട്ടമിട്ട് ഫോട്ടോ എടുക്കാൻ നേരെ നിന്നു.

 

“ഇനി കുറച്ച് ചെരിഞ്ഞ് നിൽക്ക്”

 

“ഇതൊക്കെ പോരെ, കുറെ ആയല്ലോ.”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *