ഞാൻ സ്വയം ആ ടവ്വൽ ഉപയോഗിച്ച് അവളുടെ കവിളിലെ കണ്ണുനീർ ഒപ്പി…
അതിഥിയുടെ മാനസികാവസ്ഥ ശരിയല്ല എന്ന് കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു…
“നമുക്ക് ഇവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങിയാലോ..??”
മറുപടിയായി അവള് ഒന്ന് മൂളുക മാത്രം ആണ് ചെയ്തത്.. അങ്ങനെ ഞാനും അതിഥി യും അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങി..
കാറിലേക്ക് കയറുമ്പോൾ അതിഥിയെ കൂട്ടി വീട്ടിലേക്ക് അല്ല പോകേണ്ടത് എന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചിരുന്നു…
ഞാൻ വണ്ടി നേരെ അടുത്തുള്ള ബീച്ചിലേക്ക് ആണ് ഓടിച്ചത്…
ബീച്ചിൽ എത്തിയപ്പോൾ എന്താ ഇവിടെ എന്ന അർത്ഥത്തിൽ അവള് എന്നെ നോക്കി.
ഞാൻ അവളോട് വണ്ടിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞു…
അങ്ങനെ ഞാനും അതിത്യുടെ കൂടെ ആ മണൽ പരപ്പിലൂടെ നടന്നു…
ഈ സമയത്ത് നല്ല വെയിൽ ആണ്..
എങ്കിലും അത്യാവശ്യം ആളുകൾ ഒക്കെ ഉണ്ട് ബീച്ചിൽ..
അതിഥി സ്വാഭാവികം ആയും വലിയ ആലോചനകളിൽ ആയിരിക്കും എന്ന് അറിയുന്നത് കൊണ്ട് ഞാൻ അവളെയും കൂട്ടി കുറച്ച് മാറി ഒരു തണലിൽ ബെഞ്ചിൽ പോയി ഇരുന്നു…
അവള് എന്നെ നോക്കുന്നില്ല.. ദൂരെ ആർത്തലച്ചു വരുന്ന സമുദ്രം നോക്കി ഇരിപ്പാണ്..
അവളുടെ മനസ്സിൽ ഇപ്പൊൾ ഇതിനേക്കാൾ വലിയ ഒരു സമുദ്രം ആർത്തലക്കുന്ന ശബ്ദം എനിക്ക് കേൾക്കാമായിരുന്നു…
നിശബ്ദത ഭേദിച്ച് കൊണ്ട് അതിഥി സംസാരിച്ച് തുടങ്ങി…
“വിനോദ്.. തനിക്ക് ഡിപ്രഷൻ എന്താണ് എന്നറിയാമോ…??”
“ശരിക്കും അറിയില്ല… പക്ഷേ.. ജീവിതത്തോട് തോന്നുന്ന ഒരു തരം മടുപ്പ് ആണെന്ന് തോന്നുന്നു…”
“ആ മടുപ്പ് എവിടെ നിന്ന് ഉണ്ടാകുന്നു എന്നറിയാമോ..??”