അതിഥിയുടെ ഡയറിയിൽ എഴുതിയത് പ്രകാരം അവളെ കണ്ട് കെവിൻ പിരിഞ്ഞത് മുംബൈയിൽ അത്യാവശ്യമായി പോകണം എന്ന് പറഞ്ഞാണ്..
പേരും സ്ഥലവും വർഷങ്ങളും എല്ലാം കൃത്യം.. പക്ഷേ ആൾ മാത്രം മാറി പോയി…
ഇനി വല്ല പ്ലാസ്റ്റിക്ക് സർജറിയും… ഏയ്.. വെറുതെ….
ഞാൻ സീറ്റിലേക്ക് ഇരുന്ന് ജോലികളിൽ മുഴുകി…
🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀🌀
ദിവസങ്ങൾ പിന്നെയും കടന്നു പോയി…
കെവിനിൻ്റെ കൃത്യമായ പ്ലാനിംഗ് ഉള്ളതിനാൽ ഇത്ര വലിയ പ്രോജക്ട് ആയിട്ടും ജോലി ഭാരം തോന്നിയത് പോലും ഇല്ല…
അദ്ദേഹം ആളുകളോട് ഇടപഴകുന്ന രീതിയും മുകളിൽ ഉള്ളവരെ മുതൽ താഴെ ഉള്ളവരെ വരെ ഒരേ രീതിയിൽ നോക്കി കാണുന്നതും വളരെ പ്രശംസനീയം ആയിരുന്നു…
ഞാൻ മനസ്സിൽ കണ്ട കെവിൻ റിച്ചാർഡ് എന്ന പേരിൻ്റെ ഉടമ ഒരിക്കലും ഇത്തരത്തിൽ ഉള്ള ഒരാളായിരുന്നില്ല…
കെവിൻ എന്ന് വിളിക്കുമ്പോൾ ഉള്ള ഒരു ബുദ്ധിമുട്ട് ഒഴിച്ചാൽ എനിക്ക് അദ്ദേഹത്തോട് വളരെ മതിപ്പ് ആയിരുന്നു..
ഇന്ന് ഓഫീസിൽ നിന്ന് കുറച്ച് നേരത്തെ ഇറങ്ങി..
നീതു ചേച്ചി എന്തൊക്കെയോ ചില ആവശ്യങ്ങൾക്കായി ബാംഗ്ലൂരിൽ പോയിരിക്കുകയാണ്…
അതിഥിയെ കണ്ടിട്ട് കുറെ ആയിട്ടുണ്ട്..
അത് കൊണ്ട് അങ്ങോട്ട് ചെല്ലാം എന്ന് വച്ചു…
അതിഥിയുടെയും വിഷ്ണുവിൻ്റെയും കാര്യങ്ങള് ഏകദേശം തീരുമാനം ആയത് കൊണ്ട് ഇനി അങ്ങോട്ട് പോകാനോ അവരെ കാണാനോ നിൽക്കണ്ട എന്നായിരുന്നു തീരുമാനം..
പക്ഷേ ഒരു നല്ല സുഹൃത്ത് ബന്ധം നശിപ്പിക്കുന്നത് ശരിയല്ലല്ലോ എന്ന് കരുതി മാത്രം ആണ് ഇപ്പോഴും അങ്ങോട്ട് ഇടക്കൊക്കെ പോകുന്നത്..
അതിഥിയുടെ വീട്ടുകാർക്ക് അതിൽ സന്തോഷം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ…
അങ്ങനെ ഞാൻ അതിഥിയുടെ വീട്ടിൽ എത്തി..
കോളിംഗ് ബെൽ അടിച്ചതും വാതിൽ തുറന്നത് ശങ്കരേട്ടൻ ആയിരുന്നു…
“ഹാ.. വിനു മോനെ.. ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ട് ഒന്നും കാണാനേ ഇല്ലല്ലോ..”
“ഓഫീസിൽ ജോലി തിരക്കാണ് ചേട്ടാ.. അതിഥി ഇല്ലെ..??”
“ഉണ്ട്..മോള് മുറിയിലാണ്.. ഞാൻ വിളിക്കാം.. കുഞ്ഞ് ഇരിക്ക്…”