വിശേഷം തിരക്കി.
“മോൻ എവിടുത്തുകാരനാ?”
“ഞാൻ ഇവിടെ തന്നെ ഉള്ളതാ ചേട്ടാ”
“പക്ഷെ ഇതിനു മുൻപ് ഇവിടെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ?”
കുമാരേട്ടൻ സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചു.
“അതോ ഞാനിവിടെ വന്നിട്ട് കുറച്ചായിട്ടെ യുള്ളൂ ”
“എന്താ വീട്ടുപേര്?”
“തേവക്കാട്ട്”
“തേവക്കാട്ടെ?”
കുമാരേട്ടൻ സങ്കോചത്തോടെ ചോദിച്ചു.
ബാക്കിയുള്ളവരുടെ ദൃഷ്ടി തന്നിലാണെന്ന് അവൻ അസ്വസ്ഥതയോടെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
തേവക്കാട്ട് ശങ്കരന്റെ കൊച്ചു മോനാ.
മാലതിയുടെ മകൻ.
അനന്തു പറഞ്ഞത് കേട്ട് എല്ലാവരും മരബെഞ്ചിൽ നിന്നും ചാടിയെണീറ്റു.
അനന്തുവിനെ ബഹുമാനത്തോടെ നോക്കി കൈകൾ കൂപ്പി.
കുമാരേട്ടനും അതുപോലെ ചെയ്തു.
“ഹേയ് അതൊന്നും സാരുല്ല ….എല്ലാരും ഇരുന്നോ കേട്ടോ ”
അനന്തു അവരെ വിലക്കി.
പക്ഷെ അവർ കൂട്ടാക്കാൻ തയാറായില്ല.
അവർ കടയുടെ മൂലയ്ക്ക് തമ്പടിച്ചു നിന്നു.
കുമാരേട്ടൻ വെപ്രാളത്തോടെ അലമാരയിൽ നിന്നും പുതിയൊരു ഗ്ലാസ് എടുത്തു കഴുകി വൃത്തിയാക്കി ചൂട് ചായ അതിലേക്ക് പകർന്നു.
ആ ഗ്ലാസ് അയാൾ അനന്തുവിന് നേരെ നീട്ടി.
അനന്തു അത് കയ്യോടെ വാങ്ങിച്ചു ഊതി കുടിച്ചോണ്ടിരുന്നു.
“ഞങ്ങളറിഞ്ഞിരുന്നു മാലതി കുഞ്ഞും മക്കളും ഇവിടെ എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നു ഉത്സവം കൂടാൻ”
കുമാരേട്ടന്റെ സ്വതസിദ്ധമായ പറച്ചിൽ കേട്ട് അനന്തു ചിരിച്ചു.