എല്ലാവരും അനന്തുവിനെയും മീനാക്ഷിയെയും മാറി മാറി നോക്കി.
അനന്തു ആകെ കിളിപോയ അവസ്ഥയിൽ ആയിരുന്നു.
ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ അവൻ മീനാക്ഷിയെ തുറിച്ചു നോക്കി.
അവൾ അത് കണ്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു.
“അനന്തു …മീനാക്ഷി പറഞ്ഞത് ശരിയാണോ? നിങ്ങൾ തമ്മിൽ ഇഷ്ടത്തിലാണോ?”
ശങ്കരൻ ശബ്ദത്തിന് കട്ടി കൊടുത്തു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
“അയ്യോ മുത്തശ്ശാ ഞാനിതൊന്നും അറിഞ്ഞിട്ട് പോലുമില്ല..എനിക് ഒന്നും അറിഞ്ഞൂടാ..”
അനന്തു വെപ്രാളത്തോടെ ഉറക്കെ പറഞ്ഞു.
“അപ്പൊ നിനക്ക് അവളോട് ഇഷ്ടമൊന്നുമില്ലേ?”
മുത്തശ്ശന്റെ ഗൗരവം പൂണ്ട മുഖം കണ്ടതും അനന്തു ആകെ വല്ലാതായി.
“ഇല്ല മുത്തശ്ശാ എനിക്ക് അങ്ങനൊരു ഇഷ്ട്ടം മീനാക്ഷിയോട് ഇല്ല ..ഇനിയൊട്ടു തോന്നത്തുമില്ലാ ”
അനന്തു ദയനീമായി മാലതിയെ നോക്കി.
ആ അമ്മയുടെ കണ്ണുകളിൽ തൻറെ മകനോടുള്ള അടങ്ങാത്ത വിശ്വാസം ഒളി മിന്നുന്നത് ശങ്കരൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.
അത് കണ്ടതും അനന്തുവിനും അല്പം ആശ്വാസം തോന്നി.
“മുത്തശ്ശാ എനിക്ക് അനന്തുവിനെയാ ഇഷ്ട്ടം പക്ഷെ അവന് എന്നൊടുണ്ടോന്ന് ഇപ്പോഴും അറിഞ്ഞൂടാ ”
മീനാക്ഷി പ്രതീക്ഷയോടെ ശങ്കരനെ നോക്കി.
ആ വീട്ടിലെ അവസാന വാക്ക് അദ്ദേഹമായിരുന്നു.
സ്വന്തം മകളുടെ കാര്യമാണെങ്കിലും അച്ഛന്റെ അഭിപ്രായം അറിയാൻ ബലരാമൻ ക്ഷമയോടെയിരുന്നു.
“ബാലരാമാ എന്താ നിന്റെ അഭിപ്രായം ?”
ശങ്കരൻ സോഫയിലേക്ക് ചാരിയിരുന്നുകൊണ്ട് കൈകൾ കെട്ടി വച്ചു സ്വന്തം മകനെ ഉറ്റു നോക്കി.
“അറിയില്ല അച്ഛാ….അച്ഛൻ എന്ത് തീരുമാനമെടുത്താലും ഞങ്ങക്ക് സമ്മതമാണ്”
ബലരാമൻ അതും പറഞ്ഞുകൊണ്ട് സീതയെ പാളി നോക്കി.
അവൾ ആ തീരുമാനത്തെ സാധൂകരിക്കുന്ന വിധത്തിൽ തന്റെ ഭർത്താവിനെ നോക്കി തലയാട്ടി.
“സീതേ നിന്റെ അഭിപ്രായമോ ?”