Posted by അടയാളങ്ങൾ
Adayalangal | Author : Simona
ചങ്ക്‌സുകളെ….
ഞാള് വന്ന്….
(സോറിണ്ട് ട്ടാ)… കഴിഞ്ഞ കഥേൽ നമ്മടെ കുറെ ചങ്കു ഫ്രെണ്ട്സ് കമന്റ് എഴുതീട്ട് മറുപടി എഴുതാൻ പറ്റീല…
എന്നെ ഈ കന്നാലികള് ഇവിടെ കയ്യും കാലും കെട്ടിട്ട് ചക്രശ്വാസം വലിപ്പിച്ചോണ്ടിരിക്കാണ്..
അയിന്റെ എടേൽ യാത്രകളെ ഗാത്രികളാക്കീട്ടാണ് പലപ്പോഴും കഥ വരെ എഴുതാൻ പറ്റണത്…
സീരിയസ്സായിട്ടും ഈ കഥയിൽ വല്ല കമന്റും വന്നാ മറുപടി എഴുതണം ന്ന് ഭയങ്കര ആഗ്രഹണ്ട്‌.. നടക്കുവോന്നറിയില്ല ന്നു മാത്രം….
സത്യത്തിൽ ഞാൻ കഥ എഴുതണത് തന്റെ നിങ്ങള് കമന്റടിക്കുമ്പോ മറുപടി രൂപത്തിൽ എന്റെ ഒടുക്കത്തെ ലോകവിവരോം വിജ്ഞാനോം ഒക്കെ നിങ്ങടെ മുൻപിൽ വെളമ്പാനായിട്ടാണ്…
അതുകൊണ്ടാണ് പലപ്പഴും നിങ്ങള് “ചക്ക” ന്നു പറയുമ്പോ ഞാൻ “മെഡിറ്ററേനിയൻ സീ” എന്ന് ഉത്തരം പറയണത്….
ബാറ്ററിക്കൊന്നും പഴേ ക്വാളിറ്റി ഇല്ലാത്തോണ്ടാണോ ന്നറിയില്ല… ഇപ്പോ സമയം തീരെ ശരിയല്ല…
എന്റെ ഉള്ളിലാണേൽ ഉള്ള മെഡിറ്ററേനിയനും കുഡിറ്ററേനിയനും ഒക്കെ കൂടി തല കുത്തി മറിഞ്ഞിട്ട് ഒന്ന് വാളുവെക്കാൻ പോലും ഒരു വാള് കിട്ടാനില്ലാത്ത ഗതിയാണ്…
വേഗം തന്നെ നല്ലൊന്നാന്തരം എവറെഡീടെ ഒന്നരക്കട്ട ബാറ്ററിയിട്ട് ക്ളോക്ക് മാറ്റി വരാൻ എനിക്ക് സാധിക്കട്ടെ എന്ന് ഞാൻ തന്നെ ആശംസിച്ചുകൊണ്ട്…
ദേ കെടക്കുണു… ഒരു പീസ് കഥ…
അടയാളങ്ങൾ… ചെൻ ചെ ചേൻ……..
**************************************************************
“……എനിക്ക് ആകെ എന്തോ പോലെയൊക്കെ….
സത്യായിട്ടും വരുവോ റിയാസ് നീ???
അതോ പറ്റിക്കുവോ???..”
ടെലിഗ്രാം മെസ്സേജ് വിൻഡോയിൽ ലവ് സിമ്പലുകൾ അയക്കുന്നതോടൊപ്പം മൈക്രോഫോണിലൂടെ, പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ വീണ്ടും ചോദിക്കുമ്പോൾ മുപ്പത്തിനാലുകാരിയും അതിസുന്ദരിയുമായ ആ വീട്ടമ്മയുടെ വെളുത്ത് വണ്ണിച്ച തുടകളുടെ ഉൾഭാഗം തന്റെ യോനിയിൽനിന്നൊഴുകിയിറങ്ങിയ കൊഴുത്ത കാമിനീരിനാൽ വല്ലാതെ നനഞ്ഞുവഴുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…
“……വരും ചേച്ചീ..