അരളിപ്പൂന്തേൻ 7

Aralippoonthen Part 7 | Author : Wanderlust | Previous Part

എന്നെ സ്വീകരിക്കാൻ തുഷാരയുടെ അച്ഛനും അമ്മയും ഒരുക്കിവച്ചിരിക്കുന്ന ഗംഭീര വിരുന്നിൽ പങ്കെടുത്ത് തുഷാരയുടെ കൈകൊണ്ട് ഒരു ചായയും കുടിച്ച് ഞങ്ങൾ ഇറങ്ങാൻ നേരം കിച്ചാപ്പിയെ തള്ളിമാറ്റി തുഷാര കാറിന്റെ മുൻ സീറ്റിൽ കയറിയിരുന്നു…

: എടി മോളേ.. ഇപ്പോഴേ പോവാണോ..

: അച്ഛൻ അങ്ങനെ സന്തോഷിക്കണ്ട… എനിക്ക് കിട്ടാനുള്ളതൊക്കെ കിട്ടിയാലേ ഞാൻ പോകൂ….

: രാജീവേട്ടോ… ഇത് ഒളിച്ചോടുന്നതായിരുന്നു നല്ലത്..

: ഒന്ന് പോടി… എന്റെ മോളെ രാജകുമാരിയെപോലെ ഞാൻ കെട്ടിച്ചുവിടും..

********

……….(തുടർന്ന്)വായിക്കുക)…………

കാറിൽ ഇരിക്കുമ്പോൾ തുഷാരയുടെ സന്തോഷമൊന്ന് കാണണം. പുറകിൽ കിച്ചാപ്പി ഉള്ളത്പോലും മറന്നുപോയ ലക്ഷണമാണ്. കൂക്കുന്നു, ചിരിക്കുന്നു, ഇടയ്ക്ക് എന്നെ പിച്ചുന്നു…. അങ്ങനെ ഇന്നതാണെന്നൊന്നും ഇല്ല, എന്തൊക്കെയോ കാട്ടികൂട്ടുന്നു. സന്തോഷിക്കട്ടെ… ഇന്ന് നമ്മുടെ ദിവസമല്ലേ …

: എടാ ലാലുവേ, ഈ പെണ്ണ് നാട്ടുകാരുടെ അടി വാങ്ങിത്തരുമെന്നാ തോന്നുന്നേ… ഒന്ന് മിണ്ടാതിരി തുഷാരെ

: അവള് ആഘോഷിക്കട്ടെടാ… ഇന്ന് എന്റേം അവളുടേം ദിവസല്ലേ

: പൊന്നുമോനെ… നീ നിന്റെ പറമ്പിൽ നിന്നിട്ട് കൂക്കുവോ അട്ടഹസിക്കുകയോ എന്തുവേണേലും ചെയ്തോ.. ഇത് ടൗണാണ്. ആൾക്കാര് വിചാരിക്കും ഇവളെ ആരോ തട്ടികൊണ്ട് പോകുന്നതാണെന്ന്

: കിരണേട്ടൻ ഒന്ന് മിണ്ടാതിരുന്നേ…മനസ്സിൽ  സന്തോഷം തോന്നിയാൽ അത് പുറത്തുകാണിക്കണം. ബ്രോയും കൂക്കിക്കോ.. ചങ്കിന്റെ കല്യാണം സെറ്റായില്ലേ…

: ബെസ്ററ്… രണ്ടും കണക്കാ. നിങ്ങൾ എന്തെങ്കിലും ആക്ക്. വൈകുന്നേരം ഗ്രാൻഡ് പാർട്ടി തരാൻ മറക്കണ്ട…. ഡാ ലാലു.. നിന്നോടാ

: കേട്ടു മുത്തേ… നീ ഇന്ന് എന്ത് ചോദിച്ചാലും ഞാൻ തരും…

കിച്ചാപ്പിയെ അവന്റെ വീട്ടിൽ ഇറക്കിവിട്ട് ഇനിയെങ്ങോട്ട് എന്ന ചോദ്യവുമായി ഞങ്ങൾ പരസ്പരം നോക്കിനിന്നു. എന്നാൽ തുഷാരയ്ക്ക് അതിന് വ്യക്തമായൊരു ഉത്തരമുണ്ട്.

: ഏട്ടാ… എന്തിനാ വേറെവിടെങ്കിലും പോകുന്നേ.. നമ്മുടെ സ്വന്തം ഏദൻതോട്ടമില്ലേ. അന്ന് ക്യാമ്പിന് വന്നപ്പോ ശരിക്കും ആസ്വദിക്കാൻ പറ്റിയില്ല. അതെങ്ങനാ ഈ കാട്ടുപോത്ത് മൗനവ്രതത്തിൽ അല്ലായിരുന്നോ