ഭാമയും അജിത്തും തമ്മിലുള്ള റോമാൻസിനു ഈയിടെയായി ഒരല്പം കുറവ് വന്നിരുന്നു, അവളുടെ കൈയിലെ മുറിവ് ഏതാണ്ട് ഉണങ്ങിയതും കൈയിലെ ദോശമാവ് പൊട്ടിച്ചെടുക്കാൻ അജിത് അവളെ കൂട്ടി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോയി വന്നു. വൈഗയെ കാണുന്ന ഓരോ നിമിഷവും തന്റെയുള്ളിൽ മുളപൊട്ടിയ പുതുമയുടെ വസന്തം ഭാമയറിയാതെ അജിത് കൊണ്ട് നടന്നു. കൊച്ചു കൊച്ചു വഴക്കുകളും പിണക്കങ്ങളും അവരുടെ ജീവിതത്തിലേക്കും വന്നു കൊണ്ടിരുന്നു. വൈഗയാകട്ടെ രാവിലെ ഒരല്പം നേരത്തെയും രാത്രി ഒരല്പം വൈകിയുമായിരുന്നു അവളുടെ ഓഫീസിൽ പോയി വന്നുകൊണ്ടിരുന്നത്. അത് പക്ഷെ ജോലി തിരക്കുകൊണ്ടായിരുന്നില്ല. മറിച്ചു അജിത്തിന്റെ മുന്നിൽ പെട്ടാൽ അവൻ തന്നോടുള്ള അധികാരം കൊണ്ട് കുണ്ടിയിൽ പിടിച്ചു ഞെരിക്കാനോ മുലകളെ തൊട്ടു തലോടാനോ ശ്രമിക്കും! തനിക്കത് തടയാൻ കഴിഞ്ഞെന്നും വരില്ല എന്ന ചിന്ത കൊണ്ടായിരുന്നു.
ഭാമയുടെ മനസ്സിൽ അമ്മയും അജിത്തും തമ്മിൽ എന്തോ അകൽച്ച പോലെയുള്ളത് അവൾ പതിയെ പതിയെ ശ്രദ്ധിച്ചു വന്നു. അമ്മ നേരത്തെ ഇറങ്ങി പോകുന്നു. അജിത്ത് ആണെങ്കിൽ അമ്മയ്ക്ക് മുഖം കൊടുക്കാതെ ഇരിക്കുന്നു. അത് പക്ഷെ ഭാമയറിഞ്ഞാലോ എന്ന പേടിയും ഒപ്പം വൈഗ തന്നെ അവഗണിക്കുന്നതുകൊണ്ടുള്ള നിരാശയയുമായിരുന്നു. അത്താഴത്തിനു ഒന്നിച്ചിരിക്കുമ്പോഴും അവർ തമ്മിൽ അകലം പാലിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഭാമ അവളുടെ മുന്നിലൂടെ അമ്മയും അജിത്തുമായി ഉള്ള പഴയ സംഭവങ്ങൾ ഒക്കെ കടന്നു പോയി.
ഏറെ നാളത്തിനു ശേഷം ആ രാത്രിയിൽ ഭാമയും അജിത്തും തമ്മിൽ വിയർത്തു തളരും വരെ പണ്ണി തകർത്തു. ഭാമയുടെ മുലകളെ വായിലാക്കികൊണ്ട് അജിത് തളർച്ചയിൽ മയങ്ങുമ്പോ അവൾ അജിത്തിന്റെ വിയർത്തൊഴുകുന്ന മുതുകിൽ വിരൽകൊണ്ട് തഴുകിപ്പറഞ്ഞു. “ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ അജിത്?” “ഉം…..” അജിത് മയക്കത്തിലെന്നപോലെ പറഞ്ഞു “അമ്മയുമായി പിണങ്ങിയോ എന്റെ കുട്ടൻ?” “ഉഹും! എന്തെ അങ്ങനെ ചോദിയ്ക്കാൻ?” “ഹേ അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല. രണ്ടാളും തമ്മിൽ മിണ്ടുന്നതു കണ്ടിട്ട് കുറച്ചു നാളായി!” “അമ്മയ്ക്ക് ജോലിയുടെ എന്തെങ്കിലും ടെൻഷൻ കാണും! അല്ലാതെ പറയാനും മാത്രമൊന്നുമില്ല!” ഭാമയത് പൂർണ്ണമായും വിശ്വസിച്ചുകൊണ്ട് അജിത്തിനെ കെട്ടിപിടിച്ചു പറഞ്ഞു. “അമ്മയോട് പിണങ്ങിയോന്നു പേടിച്ചുപോയി! ഞാൻ നാളെ ലുലു സിനിമയ്ക്ക് ബുക്ക് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്! പക്ഷെ ഞാൻ വരില്ല നിങ്ങൾ രണ്ടാളും കൂടെ പോയാൽ മതി കേട്ടോ?” “അതെന്തിനാ.. നീയും വാ! ഇല്ല അജിത് എനിക്ക് ധന്യശ്രീയുടെ അനിയത്തിയുടെ കല്യാണത്തിന് പർച്ചേസ് ചെയ്യാൻ പോകണം!” “ഉം!”