Posted by അൻഷിത :എന്താ മോളെ..
പെട്ടന്ന് അവൾക് സല കാല ബോധം തിരിച്ചു വന്നു.
റെനീഷ :അ അത് ഒന്നുമില്ല ഉമ്മാ നമുക്ക് ഇവിടെ നിൽക്കേണ്ട പോകാം… വാ
അൻഷിദ :പോകാം എന്നോ… എങ്ങോട്ട്? അപ്പോൾ ടീച്ചർ അവരെ കണ്ടില്ലേ…
റെനീഷ :ഇല്ല ഉമ്മാ അവര് ഉറങ്ങി കാണും.. നമ്മൾ വെറുതെ വിളിച്ചു ഉണർത്തേണ്ട..
അൻഷിത :അതെന്ത് ഉറക്കം.. അങ്ങനെ എങ്കിൽ ഒന്ന് കാണണമല്ലോ….!
റെനീഷ:ഉമ്മ ഇവിടെ പോകുന്നു..
അൻഷിത :പിന്നാമ്പുറത്തേക്ക്…
റെനീഷ :ഉമ്മ അങ്ങോട്ട് എങ്ങും പോകേണ്ട….
അൻഷിത :നിനക്ക് ഇതെന്താ പിരാന്ത് പിടിച്ചോ..
റെനീഷ :അ പിരാന്ത് ആണ് അവിടെ നടക്കുന്നത് ഒന്നും ഇപ്പോൾ ഉമ്മ കണേണ്ട അത്ര തന്നെ…
അൻഷിത :എന്ത് നടക്കുന്നത്!? എന്ത് കണേണ്ട എന്ന്….!
റെനീഷ :അത് ഉമ്മ…. ടീച്ചർ നമ്മൾ വിചാരിക്കുന്ന പോലെ ഒരു സ്ത്രീ അല്ല…
അൻഷിത :പിന്നെ…
റെനീഷ :അകത്തു ഒരാളുടെ കൂടെ കാണേണ്ടാത്ത രീതിയിൽ ഞാൻ ടീച്ചറെ കണ്ടു…
അൻഷിത :എന്റെ റബ്ബേ ഇല്ലാത്തത് പറഞ്ഞാൽ അടിച്ചു ചെവിട് പൊട്ടിക്കും ഞാൻ..
റെനീഷ : ഉമ്മ ഞാൻ എന്റെ ഈ രണ്ട് കണ്ണ് കൊണ്ടും കണ്ടത് ആണ്, മന്ത്രി വിശ്വനാഥൻ സാർ ആണ് ടീച്ചറുടെ കൂടെ ബെഡിൽ കിടക്കുന്നത്…
അൻഷിത :സത്യം ആണോ മോളെ…?
റെനീഷ :അതെ ഉമ്മ… സത്യം ആണ്. ഞാൻ കണ്ടത് ആണ്. ഓർക്കു രണ്ടാൾക്കും തുണി ഒന്നുമില്ല…
അൻഷിത :ചീ ഇവർ ഇങ്ങനത്തെ സ്ത്രീ ആണോ ഭർത്താവ് മോളും വീട്ടിൽ ഇല്ലാത്തപ്പോൾ ആളെ വിളിച്ചു വീട്ടിൽ കയറ്റാൻ ഇവർക്ക് നാണമില്ലേ…
റെനീഷ :നമുക്ക് പോകാം ഉമ്മാ…
അൻഷിത :അതെ ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട..
അവർ രണ്ട് പേരും തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അപ്പോൾ ആണ് അബ്‌ദുള്ള ഫോൺ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങിയത്..
അബ്‌ദുല്ല :ആ മോളെ… നിങ്ങൾ അവിടെ ചെന്നോ…
റെനീഷ :അത് ഉപ്പാ ചെന്നു…
അബ്‌ദുള്ള :എന്തുപറ്റി സംസാരത്തിൽ ഒരു ഉന്മേഷം ഇല്ലാത്തത്..
റെനീഷ :അത് ഒന്നുമില്ല, പിന്നെ ടീച്ചർ കുഴപ്പമില്ല തിരിച്ചു പൊക്കോളാൻ പറഞ്ഞു അത് കൊണ്ട് ഞങ്ങൾ തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് പോരുന്നു.