Posted by “എന്റെ ബോക്സര്മാരെവിടെ? ഇന്നലെ രാത്രി ഉറങ്ങാൻ ഞാൻ അവ ധരിച്ചുവെന്ന് എനിക്ക് ഉറപ്പുണ്ട്,” റയാൻ സ്വയം ചിന്തിച്ചു. അവൻ കട്ടിലിന്റെ വശത്തേക്ക് ചാഞ്ഞ് തന്റെ ബോക്സർമാരെ തിരഞ്ഞു, ഒരുപക്ഷേ രാത്രി ഭയത്തോടെയോ മറ്റോ അവൻ അവരെ വലിച്ചെറിഞ്ഞിരിക്കാം. അത് അർത്ഥശൂന്യമല്ല, റയാൻ തന്റെ ചിന്തകളിൽ അവസാനിപ്പിച്ചു. അവൻ തറ സ്കാൻ ചെയ്തു, ബന്ധപ്പെട്ട വസ്ത്രങ്ങളൊന്നും കണ്ടില്ല. ഒരു വാട്ടർ കുപ്പി, അവന്റെ ബേസ്ബോൾ തൊപ്പി, പക്ഷേ വസ്ത്രങ്ങളില്ല.
വിഷമിക്കേണ്ട, ഒരുപക്ഷേ അവന്റെ അമ്മ അവന്റെ മുറിയിൽ വന്ന് അവന്റെ അലക്ക് കഴുകാൻ എടുത്തിരിക്കാം. അവൾക്ക് ചെയ്യാൻ ഒരു നല്ല കാര്യം, പക്ഷേ പിന്നീട് അവളിൽ നിന്ന് തന്റെ മെസിനിസത്തെക്കുറിച്ച് കേൾക്കുന്നത് അയാൾക്ക് കൈകാര്യം ചെയ്യേണ്ടിവരും. റയാൻ ശരീരം വളച്ച് കട്ടിലിൽ എഴുന്നേറ്റിരുന്നു. തന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ എടുക്കാൻ ഡ്രസ്സറുടെ അടുത്തേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ അവൻ കണ്ണുകൾ തിരുമ്മി.
ഡ്രസ്സർ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അത് അവിടെത്തന്നെയിരിക്കണം, പക്ഷേ പകരം അത് മൂലയിൽ ഇരിക്കുന്ന ഒരു ഫൂട്ടൺ ആയിരുന്നു.
18 വയസ്സുകാരൻ പരിഭ്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇത് വളരെ വിചിത്രമായിരുന്നു. അവൻ ഉണരുമ്പോൾ വസ്ത്രങ്ങളൊന്നും ധരിക്കരുത് എന്നത് ഒരു കാര്യമായിരുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോൾ അവന്റെ മുറിയിൽ വസ്ത്രങ്ങളൊന്നും കണ്ടെത്താൻ കഴിയില്ല. റയാൻ വേഗം തന്റെ അലമാരയിലേക്ക് നടന്നു. അവസാനമായി അവൻ കണ്ടപ്പോൾ, അവന്റെ അലമാരയിൽ ധാരാളം വസ്ത്രങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ജീൻസ്, ഹൂഡി, ഷർട്ട്, പാന്റ്സ്. തീർച്ചയായും അവിടെ എന്തെങ്കിലുമുണ്ടാവണം.
അവൻ സ്ലൈഡിംഗ് വാതിൽ വലതുവശത്തേക്കു വലിച്ച് അകത്തേക്കു നോക്കി. റയാൻ തന്റെ പഴയ വീഡിയോ ഗെയിമുകൾ, ലിറ്റിൽ ലീഗിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ മുതലുള്ള ബേസ്ബോൾ ബാറ്റ്, ചില പുസ്തകങ്ങൾ എന്നിവ കണ്ടപ്പോൾ അലമാരയുടെ അടിയിൽ മാലിന്യം നിറഞ്ഞു. അപ്പോഴും വസ്ത്രങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
“എനിക്ക് സ്വപ്നം കാണണം.” റയാന് പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില് സ്വയം പറഞ്ഞു. സ്വയം ഉണരാൻ അവൻ ചിന്തിക്കാൻ കഴിയുന്ന എന്തും ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. അവന്റെ കൈ ഒന്നുരണ്ടു പ്രാവശ്യം ഞെരിച്ചു, എന്നിട്ടും ഒന്നുമില്ല. അവൻ മുഖത്ത് അടിക്കാൻ പോലും ശ്രമിച്ചു. അതൊരു കഠിനമായ അടിയായിരുന്നില്ല, പക്ഷേ അപ്പോഴും മാറ്റങ്ങളൊന്നുമില്ല. ഇതൊരു പേടിസ്വപ്നമാണ്. ഒടുവിൽ അയാൾക്ക് തന്റെ മുറിയിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോകേണ്ടിവന്നു, പക്ഷേ വസ്ത്രങ്ങളില്ലാതെ അവന് എങ്ങനെ വീട്ടിലേക്ക് പോകാൻ കഴിയും?