[രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് എഴുതി തീർത്ത നിഷിദ്ധസംഗമം ആണ് തെറ്റ് കുറ്റങ്ങൾ ഉണ്ടാവും പെട്ടന്ന് ആയതിനാൽ പേജുകളും കുറവാകും ക്ഷമിക്കുക.. വായിച്ചിട്ട് അഭിപ്രായങ്ങൾ പറയുക അൻസിയ]തറവാട്ടിലേക്കുള്ള ഗേറ്റ് കടന്നപ്പോഴേ എന്റെ ഉള്ള് വിറക്കാൻ തുടങ്ങി… എന്തോ ഒരു പേടി ഇപ്പോഴും എന്നിൽ അവശേഷിക്കുന്നത് പോലെ.. എന്തിനാണ് ഇങ്ങോട്ട് വരുമ്പോ ഈ വീട് കാണുമ്പോ ഞാൻ പേടിക്കുന്നത്.. അതിന് മാത്രം എനിക്ക് ഉത്തരം ഇല്ല… പിന്നിലിക്കുന്ന അമ്മയെ ഞാനൊന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി … ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ താൽപ്പര്യം ഇല്ലാത്ത എന്റെ മുഖഭാവം കണ്ടാകും അമ്മ എന്നോയെന്ന് ആക്കി ചിരിച്ചു… അത്രക്ക് ദേഷ്യത്തോടെ ഇരുന്നിട്ടും അമ്മയുടെ മുഖത്ത് വിരിഞ്ഞ നുണകുഴി കണ്ടപ്പോ ഞാനും ചിരിച്ചു പോയി…..

തൊട്ടപ്പുറത്ത് ഇരുന്ന് എന്നെയും നോക്കി കളിയാക്കിയ അമ്മുവിനെ ഞാനൊന്ന് രൂക്ഷമായി നോക്കി കൊണ്ട് മുന്നോട്ട് തിരിഞ്ഞിരുന്നു…. മുത്തച്ഛന്റെ അറുപത്തി അഞ്ചാമത് പിറന്നാളാണ് നാളെ .. കഴിയുന്നതും വരാതിരിക്കാൻ ഞാൻ നോക്കി പക്ഷേ അമ്മയുടെ ഒറ്റ വാശി ഞാൻ വരേണ്ടി വന്നു ഇനി രണ്ട് ദിവസം ഇവിടെ കഴിച്ചു കൂടുന്നത് ഓർത്തപ്പോഴേക്കും എന്റെ ഉള്ള് പിടഞ്ഞു…. പ്രേതാലയം പോലുള്ള ഈ വീട് കാണുമ്പോ തന്നെ എനിക്ക് പേടിയാകും .. പഴയ കാലത്തെ നട്ട് പ്രമാണിമാർ ആയിരുന്നു ഇവിടുത്തുകാർ അവർ പണി കഴിപ്പിച്ചതാണ് ഈ കൊട്ടാരം കണക്കെ ഉള്ള വീട്… ആകാശഗംഗ പോലുള്ള സിനിമക്ക് പറ്റിയ ലൊക്കേഷനാണ്.. ഈ വീടും പരിസരവും കണ്ട തന്നെ ആർക്കും പേടിയാകും…ഇവിടെ ഇപ്പൊ ഉള്ളത് മുത്തച്ഛനും മുത്തശ്ശിയും അമ്മയുടെ അനിയൻ അനിലും ഭാര്യ രമ്യയും അവരുടെ ഒരേ ഒരു മകളായ മൂന്ന് വയസ്സുകാരി ചിഞ്ചുവും ആണ്…. മുത്തശ്ശി കുറച്ചു കാലം മുന്നേ ഒന്ന് വീണു ഇപ്പൊ കിടത്തം തന്നെയാണ്… ഞങ്ങൾ ചെന്ന് ഇറങ്ങിയതും ലക്ഷ്മി ചേച്ചി എന്ന് വിളിച്ച് രമ്യ അമ്മായി ഓടി വന്ന് അമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു…

“അല്ല ചേട്ടത്തി അങ്ങേരെ കൊണ്ടുവന്നില്ലേ….??

എന്നെയും അമ്മുവിനെയും നോക്കി അമ്മായി ചോദിച്ചു… അച്ഛനെ ആകുമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നി…

“വൈകീട്ട് നേരെ ഇങ്ങോട് വരമെന്നെ പറഞ്ഞത്…”

“കണ്ണാ… വാടാ കയറി വാ… മോളെ….”

അത്രക്ക് സ്നേഹം ആയിരുന്നു അമ്മായിക്ക് ഞങ്ങളോട്…. അമ്മുവിനെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് വിശേഷങ്ങൾ പറഞ്ഞവർ അകത്തേക്ക് നടന്നു….

ഇവിടെ വന്ന എനിക്കൊന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ല ഈ വീട് വിട്ടു പുറത്തിറങ്ങാനും കഴിയില്ല.. വല്ലാത്തൊരു ശ്വാസം മുട്ടൽ തന്നെയാണ് ഇവിടെ…. സുഖമില്ലാത്ത കിടക്കുന്ന മുത്തശ്ശിയെ പോയി കണ്ട് കുറച്ചു നേരം അവിടെ ഇരുന്നു എല്ലാവരെയും മനസ്സിലാകും ആൾക്ക് പക്ഷേ സംസാരിക്കുന്നത് ആർക്കും മനസ്സിലാവില്ല…

“ആരിത് കണ്ണനോ….??

അറുപത്തി അഞ്ച് ആയാൽ എന്താ… ചാടി കളിച്ചു വരുന്നത് കണ്ടില്ലേ ചുള്ളൻ… എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്ന മുത്തച്ഛനെ കണ്ടപ്പോ ഞാൻ എണീറ്റ്‌ നിന്നു….

“എങ്ങനെ പോണു കണ്ണാ പഠിപ്പൊക്കെ…..??

“നന്നായി തന്നെ … മുത്തച്ഛന് സുഖല്ലേ…?

“ആ കുട്ടിയെ….”