എന്ത് പറയും.. ഞാനും വരാം യു കെയിൽ എന്ന് പറഞ്ഞാലോ…
“ഷോൺ എന്താ ഒന്നും പറയാത്തത്..?”
“അതേ ഞാൻ നാട്ടിലേക്കാണ്…”
പെട്ടന്നുള്ള ഞെട്ടലിൽ അങ്ങനെ പറയാൻ ആണ് തോന്നിയത്..
“, ഓകെ… ഞാനും തന്റെ കൂടെ കേരളത്തിൽ വരാം.. കാരണം ഇവിടെ നിന്ന് നമ്മളെ യാത്രയാക്കാൻ എല്ലാവരും ഉണ്ടാകും അപ്പോ അത് ഒരു പ്രശനം ആകും.. ഞാൻ അവിടെ വന്ന് അവിടെ നിന്ന് മാറി കയറി കോളാം…”
ഞാൻ ഒന്നും പറയാതെ തലയാട്ടി.. അവൾ ഫോണും എടുത്ത് കൊണ്ട് പുറത്തേക്ക് പോയി.. ഞാൻ ഒന്നും ചെയ്യാൻ ഇല്ലാത്ത പോലെ ബെഡിലേക്ക് ഇരുന്നു…
എല്ലാം തീരാൻ പോകുന്നു…
ഒന്നുകിൽ ഇവിടെ വച്ച് എല്ലാം അവസാനിപ്പിക്കാം.. അല്ലെങ്കിൽ അവളുടെ കൂടെ രാജസ്ഥാനിൽ വന്ന പോലെ യു കെയിൽ പോകാം.. അല്ലെങ്കിൽ അവളെ പ്രോപോസ് ചെയ്യാം..
പ്രോപോസ് ചെയ്താൽ അവളുടെ പ്രതികരണം നോ ആകും എന്ന് ഉറപ്പാണ്.. പക്ഷേ അത് ഞങ്ങളുടെ റിലേഷൻ നെ ബാധികരുത്…
സത്യത്തിൽ അന്ന് ജൂലി കടന്നു പോയി കൊണ്ടിരുന്ന മാനസികാവസ്ഥ എന്താണെന്ന് എനിക്കിപ്പോൾ നന്നായി അറിയാം…
വിധി പോലെ വരട്ടെ….
രാത്രി ഭക്ഷണം കഴിച്ച് കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ ആഷിക തന്നെ ആണ് ഈ കാര്യം അവളുടെ പപ്പയോട് പറഞ്ഞത്.. എല്ലാവരുടെയും മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന സന്തോഷം ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് മായുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു…
ഞങ്ങളെ പിരിയാൻ അവിടെ ആർക്കും ഇഷ്ടം അല്ലായിരുന്നു..
പക്ഷേ എന്ത് ചെയ്യാൻ സമ്മതിച്ചല്ലെ മതിയാകൂ….
**************** ************** ************
അങ്ങനെ ആ ദിവസവും വന്നെത്തി.. ഇന്ന് ഞാൻ രാജസ്ഥാൻ നോട് വിട പറയുകയാണ്.. ആഷികയോടും…
ഞങ്ങളുടെ ബാഗും സാധനങ്ങളും എല്ലാം കാറിൽ എടുത്ത് വച്ചിരുന്നു…
ഞാൻ എല്ലാവരോടും യാത്ര ചോദിച്ചു.. എല്ലാവരും ഈറൻ അണിഞ്ഞ മിഴികളോടെ ആണ് ഞങ്ങളെ യാത്രയാക്കിയത്…
കാറിൽ ഞാനും അവളുടെ പപ്പയും അവളും പിന്നെ കുറച്ച് ബന്ധുക്കളും മാത്രം…
എയർപോർട്ടിൽ വച്ച് അവസാനമായി യാത്ര ചോദിക്കുമ്പോൾ അവളുടെ പപ്പ നിറ കണ്ണുകളോടെ എന്നോട് ഒന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു..
“ഷോൺ.. എനിക്ക് പൂർണ്ണ വിശ്വാസം ഉണ്ട് നീ എന്റെ മകളെ പൊന്നുപോലെ നോക്കും എന്ന്.. നിന്നെ എന്റെ മരുമകൻ ആയി കിട്ടിയതിൽ ഞാൻ അഭിമാനിക്കുന്നു…”
എനിക്കൊന്നും തിരിച്ച് പറയാൻ ആയില്ല.. ഞാൻ അദ്ദേഹത്തെ കെട്ടിപിടിച്ചു.. എന്റെ നിസ്സഹായത മുഴുവൻ അതിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു…
ഒരു നാടിനെ മുഴുവൻ ചതിച്ച് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ തിരികെ പോകുന്നത്…
ആഷികയും അവളുടെ പപ്പയും കെട്ടിപിടിച്ച് കുറെ നേരം കരഞ്ഞു.. അവൾ കരഞ്ഞു കാണുന്നത് ആദ്യമായി ആണ്.. ഒരു പക്ഷെ മനസ്സ് കൊണ്ട് അവൾ പപ്പയോട് മാപ്പ് ചോദിച്ചിരിക്കും…